Σε καταλαβαίνω. Μη νομίζεις πως είσαι ο μόνος που αντιμετωπίζει τέτοια ζόρια, που μακάρι στη ζωή σου να είναι προσωρινά.
Το αν η ζωή σου αυτή έχει κάποιο μέλλον διαφορετικό από αυτό που έχεις προδιαγράψει, δε μπορείς να το ξέρεις ούτε εσύ ούτε κανένας. Η ζωή είναι απρόοπτη και μερικές φορές σου βρίσκει τρόπο να σταθείς πάλι στα πόδια σου, παρόλο που όλα γύρω σου φαίνονταν να είναι χαμένα. Μερικές φορές, στέκεσαι καλύτερα και από πριν.
Να θυμάσαι ότι τα μικρά πράγματα και χαρές είναι που δίνουν αξία στη ζωή και που συχνά προετοιμάζουν για τα λίγα και μεγάλα. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό που πιάνεσαι από αυτά και γνωρίζεις να τα εκτιμάς.
Βέβαια, χρησιμοποιώντας τη λογική ως όπλο, ξορκίζεις και το συναίσθημα του ανεξέλεγκτου φόβου που είναι ο μεγαλύτερος εχθρός για μία ζωή που έχει καταντήσει επικίνδυνη. Θα έλεγα όμως να αφήσεις και ένα παραθυράκι στον αυθορμητισμό. Υπάρχουν στιγμές, που ακόμα και σε μία τέτοια ζωή απαιτείται. Δεν είναι θέμα τυφλής παρόρμησης, απλά δεν κάνει καλό ο παντοδύναμος έλεγχος στα συναισθήματα. Άφηνέ τα κάπου λάσκα.
Καλό κουράγιο.