Δε συμφωνώ καθόλου, μου φαίνεται τα βλέπεις άσπρο/μαύρο και θα εξηγήσω τί εννοώ.
Οι πραγματικοί φίλοι των μόνων ανθρώπων τούς γνωρίζουν άλλο άτομο ώστε να τους βοηθήσουν, αρκεί να υπάρχει διαθέσιμο το άτομο αυτό. Φυσικά, και οι ίδιοι οι μόνοι πρέπει να προσπαθούν · δεν είναι τα πάντα θέμα "προξενιού".
Από την άλλη, αν δεν είναι θέμα κακών συγκυριών στη ζωή των ερωτικά μόνων αλλά είναι κάτι που συμβαίνει εσαεί, πρόκειται για θέμα ιδιομορφίας του χαρακτήρα τους, οπότε καλά κάνουν και τους προτείνουν να τα βρουν με τον εαυτό τους (αρχικά) και αν δεν τα καταφέρνουν, να επικαλεστούν τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας (στη συνέχεια). Ο κλάδος της Ψυχολογίας υπάρχει ώστε να μας βοηθά να μην υποφέρουμε στη ζωή μας.
Εάν δεχτούμε ότι ο άνθρωπος είναι ον πολυγαμικό, απιστία υπάρχει και θα υπάρχει. Μη νομίζεις ότι ο θεσμός των ζευγαριών υπήρχε σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας · είναι σχετικά πρόσφατη επινόηση.
Ποιος είπε όμως ότι οι άπιστοι άνθρωποι αντιμετωπίζονται ως θέσφατο ; Οι υπερβολικά άπιστοι άνθρωποι που είναι ανίκανοι για μονογαμία και συναισθηματική δέσμευση, έχουν και αυτοί την ανάγκη ψυχοθεραπείας. Σύμφωνα με την Ψυχανάλυση χαρακτηρίζονται ως "ψυχικά ασταθείς" - "συναισθηματικά ανώριμοι" - "κυρίως ναρκισσιστικού υπόβαθρου χαρακτήρα" άνθρωποι. Δηλαδή, μόνο ισορροπημένοι δεν θεωρούνται.
Τί πάει να πει "δε μένουν ποτέ μόνοι" ; Ξέρεις πόσοι ψυχωτικοί μπορούν να έχουν όσες κατακτήσεις θέλουν ; Αναιρεί αυτό την ψυχοπαθολογία τους ;
Απλά γοητεύουν, επειδή δείχνουν τολμηροί και αδίστακτοι ή έχουν συνήθως κάποιας μορφής εξουσία.
Ειδικά οι γιατροί/νοσοκόμοι/νοσηλευτές που έχουν επιπλέον και αυξημένη λίμπιντο αφού όλο με σώματα ασχολούνται.
Ως γνωστόν η εξουσία, είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακό. Αν είσαι γιατρός ειδικά σήμερα, βγάζεις πολλά.
Αφού λοιπόν γράφεις όσα γράφεις,
στο τέλος, μας κοτσάρεις και ένα γενικό τσουβάλιασμα για να επιβεβαιώσεις τη θεωριούλα σου ώστε να μας διδάξεις τί θα "έπρεπε".
Όλα, μία χαρά.
Σύνηθες φαινόμενο σε όσους βλέπουν μόνο ασπρόμαυρα τα πράγματα.