@Ρακένδυτος, σχόλιο 5.6.2024/03: 01
Σε ευχαριστώ που με πληροφόρησες ότι το είπε εκείνος. Φιλόσοφο βέβαια δεν τον λέω · στοχαστή, ναι.
Σέβομαι τις εμπειρίες ζωής που παραθέτεις καθώς και τις απόψεις σου πάνω στο θέμα αγάπη. Μάλλον όμως την ορίζουμε διαφορετικά.
Για μένα, η αγάπη είναι τρόπος. Το να συμπαραστέκεσαι στον άλλο και να κάνεις αυτό που τον ευχαριστεί, ακόμα και στην περίπτωση που αρχικά δε σου αρέσει εσένα. Μέχρις όμως ενός σημείου.
Επειδή, αν δεχθούμε ότι ο ίδιος αυτός τρόπος ισχύει για όλους τους ανθρώπους, σημαίνει ότι ισχύει και για εκείνον που αγαπάς.
Για αυτό μίλησα για αγάπη αμφίδρομη. Διαφορετικά, στη δική μου γλώσσα λέγεται μαζοχισμός, όχι αγάπη · επομένως πρόκειται για κάτι αρρωστημένο στην περίπτωση που δεν ανταποδίδεται. Το πιο μίζερο και θλιβερό πράγμα που μπορώ να φανταστώ στον πλανήτη, είναι μία αγάπη χωρίς αντίκρισμα.
Στην αγάπη, δε χωρά καμμία από τις ιδιότητες του μαζοχισμού. Με χαρά κάνεις ό,τι κάνεις ακόμα και αν διαφωνείς. Όμως δεν πονάς. Δεν υποφέρεις. Επίσης, δεν έχει καμμία δεσμευτική ή ψυχαναγκαστική ιδιότητα, το αντίθετο · νοιώθεις ελεύθερος όταν αγαπάς. Η αγάπη, είναι χαρά.
Δεν θεωρώ ότι μπορούμε να αγαπήσουμε κάποιον άλλο περισσότερο από τον ίδιο μας τον εαυτό. Εξίσου, ίσως. Αλλά μέχρι εκεί.
Αυτό, για μένα είναι αξίωμα.
Συνεπώς, όταν εκφράζουμε αγάπη προς κάποιον άλλο, λιγότερο ή περισσότερο εμπεριέχει αναπόφευκτα το χαρακτήρα της προσωρινότητας μέσα της. Ακόμα και αν τύχει να κρατήσει λόγω κάποιων άλλων συγκυριών για την υπόλοιπη ζωή μας.
Για όλους αυτούς τους λόγους έγραψα προηγουμένως το σχόλιο που έγραψα, χωρίς να έχω την παραμικρή επιθυμία να σε πείσω.