Συμφωνώ μαζί σου σε αυτά που λες για τις φιλίες. Αν το καλοσκεφτείς, οι πιο ισχυρές φιλίες, δηλαδή αυτές που αντέχουν στο χρόνο, είναι αυτές που δημιουργούνται σε ένα καταπιεστικό περιβάλλον.
Το πρώτο καταπιεστικό περιβάλλον είναι αυτό του σχολείου, που μας απομακρύνει από τα γνώριμα οικογενειακά εδάφη και μας αναγκάζει να μάθουμε καινούριους κανόνες.
Στη συνέχεια, για εμάς τους άνδρες είναι και το περιβάλλον του στρατού · και εκεί ακόμα χειρότερα, γιατί μας απομακρύνει για μεγαλύτερο διάστημα από την οικογένεια και είναι και πιο καταπιεστικό.
Σε αυτές τις περιόδους, έχουμε τις περισσότερες ευκαιρίες και δυνατότητες για βαθιές φιλίες που αντέχουν στο χρόνο.
Σωστά λοιπόν το έχεις παρατηρήσει ότι βασίζονται στα δύσκολα κοινά βιώματα και την τριβή.
Εκεί που ίσως κάνεις κάποιο λάθος, είναι όταν γράφεις ότι σε αυτές τις φιλίες δεν υπάρχει χώρος για κοινά ενδιαφέροντα και ευχάριστες συζητήσεις γενικά ή για άλλα πράγματα πέραν από αυτά της μιζέριας και της καταπίεσης.
Οι άνθρωποι μπορεί να εξελίσσονται και να αλλάζουν όσο μεγαλώνουν, να επιδίδονται σε άλλους τομείς ή να δημιουργούν πχ μέσω της εργασίας ή της οικογένειας, πάντα υπάρχει όμως τρόπος για τους φίλους που έχουν ανακαλύψει από παλιά κοινά ενδιαφέροντα να τα διατηρήσουν ζωντανά ακόμα και στις νέες συνθήκες.
Δεν απορρίπτουμε και δεν ξεχνάμε το παρελθόν που μας δένει ευχάριστα.