Έχεις δίκιο για μένα στο σημείο που γράφεις ότι αυτοί που λένε "έκανα κάτι μαζί του" αντί να το πουν καθαρά νοιώθουν μέσα τους κάποια ενοχή για αυτό που συνέβη. Σα να μη συνέβη με την πλήρη συγκατάθεσή τους, σα να παρασύρθηκαν ή να παραπλανήθηκαν σε αυτό.
Ίσως ακόμα απορούν μέσα τους και δε μπορούν να χωνέψουν πώς έφτασαν ως εκεί.
Αυτή η περίπτωση όμως, είναι κάτι διαφορετικό από το να υποστηρίξουμε ότι ο έρωτας ή το σεξ έχουν χάσει το νόημά τους. Και σίγουρα δεν το λένε όλοι, ούτε κάθε φορά οι ίδιοι.
Και αυτό, επειδή τα ίδια αυτά άτομα συχνά δεν θα ένιωθαν ντροπή ώστε να περιγράψουν την πράξη ως "έκανα σεξ" με κάποιον τον οποίο είχαν μέσα τους εγκρίνει στο να προχωρήσουν στην όλη διαδικασία. Πόσο μάλλον εάν το είχαν απολαύσει πραγματικά.
Και πολύ περισσότερο, εάν ήδη ένοιωθαν επιπλέον κάποιου είδους βαθύτερα συναισθήματα για το άτομο αυτό, οπότε θα το αντικαθιστούσαν με τη φράση "έκανα/κάναμε έρωτα".
Είναι αυτό που λέμε, ότι "πολλές φορές η γλώσσα φανερώνει την αλήθεια" για ένα γεγονός, ακόμα και εάν μέσα μας επιθυμούμε να τη σκεπάσουμε.
Από την άλλη, το ότι ακούς την έκφραση "έκανα κάτι" όλο και συχνότερα, για μένα εξηγείται στο ότι όλο και πιο εύκολα προχωρούμε σήμερα σε αυτό το "κάτι" σε σχέση με παλιότερες εποχές. Επειδή μέσα μας έχουμε απενοχοποιήσει ως ένα βαθμό τη μηχανιστική διαδικασία του να φτάσουμε ως εκεί. Όχι όμως ταυτόχρονα και τις συναισθηματικές παρορμήσεις που μας το επέτρεψαν.
Με λίγα λόγια είναι σα να λέμε : " Ήταν απλό. Απλά, συνέβη. Πω πω τί έκανα ! ".
Μην το μπερδεύεις λοιπόν. Στα δικά μας αυτιά, μπορεί όπως λες να ακούγεται "απρόσωπο, ουδέτερο και ψυχρό", για τα ίδια τα άτομα όμως που θα το πουν ίσως έχει ιδιαίτερα βαρύνουσα σημασία, μέχρι και τραυματικές προεκτάσεις.