Εγώ θα σου απαντήσω μία και μόνη φορά, εδώ και τώρα. Και ούτε πρόκειται να μπω στη συνέχεια στο "τριπάκι" των ερωταπαντήσεων με κάποιον ανώνυμο (που στην τελική όλοι γνωρίζουμε ποιος είναι).
Λοιπόν :
Μπορείς να κάνεις το εξής πρακτικό πείραμα : Αφού έχεις ήδη επισκεφθεί ειδικό ψυχαναλυτή μία φορά, δοκίμασε να επισκεφθείς άλλους δύο -τρεις, ώστε αφού τους θέσεις επί τάπητος το πρόβλημά σου, να δεις τί θα σου απαντήσουν.
Σύγκρινε μετά τις απαντήσεις τους και εάν δε συγκλίνουν, σημαίνει πως έχεις δίκιο εσύ και δεν ξέρουνε τί λένε αυτοί.
Αν όμως συμβεί το αντίθετο, σίγουρα, δε μπορείς να πετάξεις ολόκληρη την Ψυχανάλυση στα σκουπίδια. Και τότε θα ισχύει, ότι "δε μπορεί ολόκληρος γιαλός να είναι στραβός, εσύ στραβά αρμενίζεις".
Στα υπόλοιπα, έχω να παρατηρήσω ότι από τη στιγμή που θεωρείς πως : "συμπεριφέρεται απροσάρμοστα όποιος προσεγγίζει κάποια που του αρέσει" και χαρακτηρίζεται από σένα ως "γύπας", έχεις ήδη κατασταλάξει στην οπτική σου, οπότε τώρα στα 40 σου γιατί να προσπαθήσει επί ματαίω να στην αλλάξει οποιοσδήποτε ;
Πόσο μάλλον που δεν είναι καν "ειδικός ψυχαναλυτής" που θα είχε τουλάχιστον και κάποιο κύρος.
Αν η παροιμία που αναφέρεις πιο κάτω διυλίζεται στο δικό σου μυαλό ως "ειρωνική" και όχι ως έκφραση θαυμασμού, για ποιο λόγο να προσπαθήσω να σε πείσω ;
Στη συνέχεια ρωτάς, "γιατί η άποψη να πλησιάζω και να μιλάω σε αυτήν που μου αρέσει είναι η σωστή ;"
Και απαντάω : Είναι, επειδή έχει κάποιες πιθανότητες να επιτύχεις στην προσέγγιση με κάποια που σου αρέσει. Μπορεί βέβαια και να μην το επιλέξεις από την αρχή αυτό, οπότε δεν έχεις καμμία πιθανότητα επιτυχίας · και έρχεσαι μετά στα 40 εδώ, να αναρωτηθείς τί έχει πάει στραβά.
Όσο για τις λίγες που λες ότι πλησίασες και δεν πέτυχες με καμμία, σε όλους μας μπορεί να συμβεί · για αυτό εξάλλου πλησιάζουμε περισσότερες.
Αν απογοητευόμασταν μετά από λίγες προσπάθειες και τις σταματούσαμε, και εμείς "οι γύπες" όπως μας αποκαλείς, χωρίς αποτέλεσμα θα παραμέναμε.
Η προσπάθεια, πρέπει να είναι συνεχής μέχρι την οριστική προσέγγιση με κάποια που σου αρέσει πραγματικά.
Και για να μην υπάρχει παρανόηση, εννοώ "σου αρέσει" τόσο, ώστε να κρίνεις ότι αξίζει τον κόπο να την πλησιάσεις για κάποιου είδους περαιτέρω γνωριμία μαζί της.
Δεν πλησιάζουμε οποιαδήποτε μας αρέσει, επειδή δε μας αρέσουν όλες εξίσου.
Αλλά και μετά την πολυπόθητη επιτυχημένη αρχική προσέγγιση χρειάζεται να φροντίσεις. Πρέπει συνέχεια να της δείχνεις πόσο σου αρέσει και πως είναι η μοναδική σου, η μία και αναντικατάστατη !
Αυτό το κομμάτι είναι ακόμα δυσκολότερο στη σχέση, αλλά επίσης πολύ πιο προκλητικό...
Θα σου γράψω κάτι τελευταίο, που μου είπε κάποια στιγμή σε μία κουβέντα, γυναίκα που είχε τον τοίχο της καλυμμένο από πτυχία πάνω στην Ψυχανάλυση :
" Πρόβλημα ψυχολογικό, δεν έχει κάποιος αν του φαίνεται λανθασμένος ο τρόπος των άλλων. Ούτε πρόβλημα έχει, αν για αυτό το λόγο προτιμά και χαίρεται τη μοναξιά του...
Πρόβλημα έχει σίγουρα, εάν δεν αντέχει να υιοθετεί τις συνήθειες των άλλων, αλλά ταυτόχρονα δεν αντέχει ούτε και τη μοναξιά του, με αποτέλεσμα συνέχεια να κλαίγεται και να παραπονιέται. Ή γίνεται λοιπόν σαν τους άλλους και χαίρεται ή παραμένει μόνος του και πάλι χαίρεται · τότε στα μάτια μου είναι φυσιολογικός, όταν έχει επιλέξει με τί περνά καλά και δε μπαλαντζάρει".
Φιλικά.