Εντάξει, το "In The Air...", πέρα από την καταπληκτική εισαγωγή στα drums δεν είναι δα και το καλύτερο παράδειγμα τραγουδιού που αντέχει στο χρόνο επειδή τα ρετρό vibes έχουν πέραση τα καλοκαίρια στα μπητσόμπαρα... που παίζουν την ίδια κασέτα ξανά και ξανά.
Γιατί με την ίδια λογική, επίσης το "Just An Illusion", το "Vamos A la Playa" και δεν ξέρω πόσες βλακείες ακόμα, πρέπει να τα θεωρώ διαχρονικά τραγούδια και έργα τέχνης που θα στέκομαι με δέος μπροστά τους.
Όσο για τα παντελόνια καμπάνες και τις αφάνες, ήδη από το '78 θεωρούνταν passé και στα '80'ς εξαφανισμένα είδη.
Άσε που το αρχικό ερώτημα της εξομολόγησης μου θυμίζει επικίνδυνα τον παππού μου. Την ίδια ακριβώς απορία είχε και αυτός.