Το όλο στυλ της εξομολόγησης και που γιορτάζεις σε λίγο καιρό, μου θύμισε σε μουσική και στίχους ένα παλιό pop τραγουδάκι των Sparks το "Falling in Love With Myself Again" (1974), δεν ξέρω γιατί. Αν δεν έχεις κανέναν τη μέρα εκείνη να σου ευχηθεί είναι upbeat κομμάτι, άκουσέ το :
https://youtu.be/xpapiXVkACE?si=nvPdHbM-VWxvdGLH
Από εκεί και πέρα μόνο παράξενο δε μου φαίνεται που νιώθεις ανυπόφορη τη ζέστη και όχι μόνο εσύ, αλλά όλοι · αφού ο πλανήτης χρόνο με το χρόνο υπερθερμαίνεται.
Επίσης, πολύ λογικό να θέλεις να φύγεις από τη χαβούζα που λέγεται Αθήνα και να πας στην παραθαλάσσια επαρχία αφού επιπλέον έχεις και εξοχικό.
Όποιον και να ρωτήσεις, το μεγάλο του όνειρο είναι "ένα σπιτάκι δίπλα στη θάλασσα" · έτσι θα σου πει και ας μην έχει εξοχικό.
Αρκεί βέβαια, να έχεις υπολογίσει ότι κάποια στιγμή τα χρόνια περνάνε και τα νοσοκομεία (όπως και οι γιατροί) βρίσκονται πιο μακριά, αν όμως το φιλοσοφήσεις ίσως δεν σε νοιάζει ούτε αυτό. Έχω παράδειγμα ανθρώπου που στα 75 του κίνησε μόνιμα για Κρήτη και ό, τι γίνει.
Απορώ μόνο πώς και δεν το έκανες νωρίτερα, ίσως όμως το επαγγελματικό και οικονομικό σκέλος σε εμπόδιζαν.
Η δεύτερη απορία μου είναι ότι αφού στην πόλη δεν ζούσες όπως λες απομονωμένος αλλά μέσα στον κόσμο, εκεί θα μπορέσεις να ζεις τελείως σαν ερημίτης χωρίς καν γείτονες ; Μπράβο σου αν τα καταφέρεις.
Τέλος, η τρίτη απορία είναι γιατί θα πρέπει να το γράψεις εδώ "για να το θυμάσαι", εφόσον το έχεις πάρει σαν απόφαση ζωής και σου αρκεί ότι θα το κάνεις.
Σου εύχομαι να είναι πραγματικά μία "νέα αρχή" για σένα, όπως γράφεις.
Όσο για μένα, δεκάρα δεν δίνω και αν δε λείψω γενικά (ή ειδικά) σε κανέναν. Μου αρκεί απλά, να μη λείψω.