Γράφεις 2-3 φορές τη λέξη "προφανές" στην εξομολόγηση, αλλά για μένα τίποτα δεν είναι προφανές.
Θα συμφωνήσω από όσα γράφεις πάντως ότι η διαφορά στον τρόπο σκέψης σας είναι ο λόγος που δεν το ζήσατε.
Και όσο για μένα, μάλλον συμφωνώ με τον δικό του τρόπο σκέψης.
Το ότι "αρέσεις" σε κάποιον, δε σημαίνει ότι σε έχει ερωτευτεί. Και απλά εκείνος, επειδή είχε διακρίνει σημάδια έντονου πόθου από τη μεριά σου, προσπάθησε να φρενάρει τον δικό σου ενθουσιασμό, πριν φυλακιστείς μέσα σε αυτόν και υποφέρεις όταν αυτός φουντώσει για τα καλά και γίνει φλογερός έρωτας.
Για να στο εξηγήσω, από όσα γράφεις δεν θεωρώ ότι τον ερωτεύτηκες · προσωπικά διακρίνω διαφορά μεταξύ πόθου και έρωτα. Μπορεί και εκείνος να το βλέπει έτσι.
Επομένως, πρόφασή του και το "εμπόδιο" για την κοπέλα που είχε αφήσει πίσω ώστε να μην προχωρήσετε, και καλά το κατάλαβες.
Σωστά επίσης κατάλαβες ότι το θέμα από τη μεριά του ήταν ηθικό, όχι μόνο επειδή θα σε ερωτευόταν εκείνος στην περίπτωση που συνέβαινε "κάτι" μεταξύ σας όπως λες, αλλά στο ότι ίσως σκέφτηκε πως θα τον ερωτευόσουν και εσύ. Και ας υποστήριζες το αντίθετο προκειμένου να "ζήσεις τη στιγμή".
Το αποτέλεσμα θα ήταν να "κολλήσεις" συναισθηματικά θέλοντας να είστε μαζί · πράγμα που σου εξήγησε ότι δε μπορεί να υποστηρίξει.
Για μένα φέρθηκε ώριμα και επικροτώ τη στάση του.
Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει και ότι αποδοκιμάζω τον δικό σου τρόπο, εφόσον εκφράστηκες όπως σου έβγαινε από μέσα σου.
Πάρτο, σαν μία ακόμα "περαστική καλοκαιρινή εμπειρία".