Εάν μένει μόνο με τη μαμά σου ή και με άλλους στην οικογένεια, πρέπει να έχεις μία σοβαρή συζήτηση μαζί τους (χωρίς ο ίδιος να είναι παρών) και να προσπαθήσεις να τους πείσεις να είναι πλήρως υποστηρικτικοί μαζί του και καθόλου αυταρχικοί ή επικριτικοί.
Είναι το μοναδικό περιβάλλον που του έχει απομείνει για να ζει, επομένως για την ψυχοσύνθεσή του παίζει τεράστιο ρόλο το να είναι θετικό ή το αντίθετο.
Χρειάζεται να ζει σε ήρεμο περιβάλλον χωρίς τσακωμούς και εντάσεις.
Πέρα από αυτό, συζήτησε και μαζί του και προσπάθησε να του δείξεις ότι είσαι εξίσου υποστηρικτική και να τον πείσεις, ότι ανεξάρτητα της απόστασης θα είσαι πάντα δίπλα του σε ό,τι χρειαστεί. Κάνε τον να νοιώθει χαρούμενος και απέφευγε να σε βλέπει και εσένα θλιμμένη. Όσο είσαι εκεί, προσπάθησε να βγαίνετε μακριές βόλτες οι δυό σας και με ήπιο τρόπο απομάκρυνέ τον όσο μπορείς από τη λογική των "ουσιών".
Επίσης, παρακίνησέ τον να συνεχίσει με το πτυχίο του ώστε να απαγκιστρωθεί από τη μελαγχολία που του προκάλεσε η απώλεια της δουλειάς του.
Αν τέλος, δεις ότι τίποτα από αυτά δεν βοηθάει, κάνε εσύ μία επίσκεψη σε ψυχολόγο περιγράφοντας επακριβώς το πρόβλημα, μήπως σου δώσει κάποια διαφορετική απάντηση.
Σου εύχομαι από καρδιάς να τα καταφέρεις και πάνω από όλα να επιδείξεις ψυχική δύναμη ώστε να μην επηρεάσει και σένα.