Αυτά που γράφεις, μας τα έχουν ξαναπεί και άλλοι πάμπολλες φορές, εδώ και αιώνες. Καμμία πρωτοτυπία.
Έχει γεμίσει ο κόσμος κλαψιάρηδες που άλλοι δεν εκτιμούν τα θετικά της μοναξιάς τους και άλλοι (κάνουν πως) δεν εκτιμούν τα θετικά της σχέσης που έχουν. Όλοι αυτοί με παρωπίδες εννοείται, αφού διακρίνουν μονάχα τη μία πλευρά.
Το "ουδέν κακόν αμιγές καλού" σαν φράση, ούτε που το έχουν ξανακούσει.
Κατά σύμπτωση επίσης, όλοι αυτοί αρέσκονται στο παντός καιρού τσουβάλιασμα. Και δεν καταλαβαίνουν πως άμα βάζεις ντομάτες και αχλάδια στο ίδιο σακί δε θα μπορέσεις να τα "πουλήσεις"...
Άλλο να έχεις κάποιον να διαφωνείς και να τσακώνεσαι σε πολιτισμένα πλαίσια μία στο τόσο και άλλο να μαλλιοτραβιέσαι καθημερινά και να πηγαίνει η ψυχή σου στα τάρταρα οπότε χίλιες φορές καλύτερη η πλήρης μοναξιά.
Και να τη βράσω την αλληλεπίδραση αν είναι να με φορτώσει κακές επιρροές, ενοχές, κατάθλιψη, νεύρα και ποικίλα άλλα ψυχολογικά.
Όσο για αυτούς που λένε πως είσαι τυχερός που είσαι μόνος, μα και εσύ από την πλευρά σου υποστηρίζεις ακριβώς το ίδιο για εκείνους · οπότε μιας και όπως γράφεις ΌΛΟΙ ψάχνατε για σχέσεις, και αυτοί επίσης έζησαν εξίσου τη μοναξιά στο πετσί τους ώστε να ψάξουν · η πραγματική διαφορά σας λοιπόν είναι μία και μοναδική : ότι αυτοί πρόκοψαν και κατάφεραν να βρουν κοπέλα για να κάνουν σχέση, ενώ εσύ απέτυχες παταγωδώς · έτσι, σου τονίζουν επιμελώς κάποια αναμφισβήτητα θετικά της μοναξιάς (όπως το να κάνεις ό, τι θες) για να σε παρηγορήσουν μπας και ηρεμήσεις.
Πράγμα που φυσικά δεν πετυχαίνουν, για αυτό και βρίσκεσαι εδώ γράφοντας την συγκεκριμένη εξομολόγηση.