Νομίζω ότι το video-clip της Katy Perry τα λέει όλα: το χαζοκόριτσο που ερωτεύεται χαζά, που κάνει σαν χαζό και ξαφνικά ένα κρακ συμβαίνει μέσα της, κατά την σκληρή στρατιωτική εκπαίδευση και γίνεται ...γυναίκα.Κάτι τέτοιο είναι ας πούμε ο στρατός. Θυμάμαι πως αισθάνθηκα μετά το πρώτο ψάρωμα από τον λοχία, πήγα και κοιτάχτηκα στον καθρέπτη να δω αν είμαι εγώ: ο χαζοπιτσιρίκος που έγινε άντρας.Το μεγαλύτερο σοκ της ζωής μου. Σκληρά και απότομα, έτσι ωριμάζεις, σαν το παιδί που βγαίνει από την κοιλιά της μάνας του.Δυστυχής όποιος πιτσιρικάς δεν ζήσει το στρατιωτικό καψώνι.Από την κατάσταση του "για όλα καθαρίζει η μαμά", στο να πρέπει να διαχειριστείς την ψυχολογία σου και το νευρικό σου σύστημα, να εκπαιδευτείς να ελέγχεις τον ψυχικό σου κόσμο, δεν είναι εύκολο.Τα βάρη γυμνάζουν τους μυς, το καψώνι γυμνάζει το νευρικό σου σύστημα.Καλό θα ήταν να ρωτάγαμε τις ισραηλινές πιτσιρίκες που πάνε στρατό και πως βγαίνουν από αυτόν.Νομίζω ότι τελικά το παιχνίδι παίζεται κατά την διάρκεια του περάσματος από την εφηβική στην ώριμη ηλικία.Κανένας δεν θέλει να αφήσει την πανέμορφη εφηβεία προς χάριν της όλο ευθύνες ωριμότητας.Γιαυτό και οι πιτσιρικάδες βρίσκουν τόσο γοητευτική την αναρχική ιδεολογία. Ιδεολογικοποιούν την άρνηση τους για το πέρασμα στην ωριμότητα.Έτσι αρνούνται την στράτευση, την δουλειά, την οικογένεια και εντέλει όλη την ενταξή τους στην κοινωνία, όχι από ιδεολογία, αλλά από ευθυνοφοβία.