Γεια σου · αδελφή ψυχή εδώ. Βέβαια, αφού γιορτάζεις σε ένα μήνα δε σου λέω τα χρόνια πολλά, αλλά θα σου ευχηθώ κάθε μέρα να χαίρεσαι τη ζωή σου σα να τη γιορτάζεις.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα όλα αυτά τα φυτευτά στερεότυπα · ότι πρέπει οι άνθρωποι να κάνουν παιδιά ώστε να νοιώσουν "ολοκληρωμένοι" ή ότι είναι "ο σκοπός της ζωής" κλπ...
Ακόμα, τί πάει να πει "για γυναίκα παραείμαι ψυχρή" και τα "ψυχρόμετρα" που μετρούν διαφορετικά τις θερμοκρασίες ανάμεσα στα φύλα, επίσης δεν κατάλαβα και απορώ ποιος τα επινόησε...
Ποτέ στη ζωή μου δεν υπήρξα φιλόδοξος με την κλασική έννοια του όρου (για έναν άνδρα πάντα βασικό μειονέκτημα στα μάτια μίας μέσης γυναίκας) · η μία και μοναδική μου φιλοδοξία από την ώρα που θυμάμαι τον κόσμο ήταν να ζήσω όσο μπορώ περισσότερο από τον καθένα · να ρουφήξω τη ζωή και τις ηδονές της μέσω κάθε εμπειρίας που θα μπορούσα να συλλέξω.
Έχοντας λοιπόν κατά νου αυτά, θα σου πω τα εξής :
Η διαφορά σου από μένα, είναι ότι εσύ επειδή έζησες φτωχικά όπως γράφεις δίνεις βάση μόνο στο καθαρά υλιστικό κομμάτι της ζωής. Δεν είχες ζήσει "κλαμπάκια, μπαράκια, ταξίδια" και τώρα στο κατώφλι των 30 σε πιάνει το άγχος μην και δεν προλάβεις · για αυτό θέλεις να τα κάνεις όλα γρήγορα και μαζεμένα για 5-10 χρόνια ακόμα...
Κάλλιστα μπορείς να τα κάνεις και πιο μετά, έχε όμως πάντα υπόψη ότι ο άνθρωπος αλλάζει μέσα του και μαζί αλλάζει και προτεραιότητες στη ζωή του.
Με λίγα λόγια, ελλοχεύει ο κίνδυνος αφού χορτάσεις όλα τα παραπάνω, να σου μείνει παντοτινό απωθημένο το ότι δεν είχες την εμπειρία να κάνεις ένα παιδί.
Και βέβαια, μπορεί στην παρούσα φάση να μη νοιώθεις κάτι όταν παίρνεις αγκαλιά ένα παιδί, ίσως όμως να νοιώσεις "κάτι" μετά τα 55 όταν έχουν περάσει πια τα χρόνια και σε σχέση με άλλες έχεις απομείνει σαν το κούτσουρο με έναν άνδρα δίπλα σου περίπου συνομήλικο ενώ τα "μπαράκια και τα κλαμπάκια" δε σου λένε πλέον τίποτα.
Επειδή κακά τα ψέματα · και το παιδί είναι εμπειρία διαφορετικής μορφής, και μάλιστα από τις μεγαλύτερες.
Αν όμως είσαι εντελώς σίγουρη και κατασταλαγμένη στην οπτική που έχεις τώρα, κανένα απολύτως πρόβλημα.
Πρόσεχε και έναν άλλον κίνδυνο. Να πέσεις "με τα μούτρα" σε αυτά που γράφεις (καθώς και άλλα που δεν γράφεις) εξαιτίας της φούριας που δεν τα έζησες τα προηγούμενα χρόνια.
Επειδή, λόγω της απειρίας σου σε πρωτόγνωρες καταστάσεις παραμονεύουν πάντα στραβοπατήματα και απερισκεψίες που θα κάνεις ή κακοτοπιές που μπορεί να βρεθείς. Ίσως και μοιραίες...
Μη βιάζεσαι να κάνεις σε μία μέρα όσα στερήθηκες τα προηγούμενα χρόνια, μπορεί έτσι να χάσεις τον εαυτό σου και να μην τον ξαναβρείς. Ίσως τότε, να μετανιώσεις πικρά για ορισμένες καίριες επιλογές σου... φιλικά στο γράφω.
Αυτά από κάποιον, που έχει βρεθεί σε παραπλήσιο στάδιο με το δικό σου.