Γεια σου.
Καταρχήν, να σε ευχαριστήσω από τη δική μου μεριά για τα καλά λόγια που μας γράφεις... πρώτη φορά διαβάζω σε εξομολόγηση κάτι θετικό και για μας 🙂
Από τη στιγμή που δεν αναφέρεις τη ηλικία σου ενώ πιστεύω πως είναι καθοριστικός παράγοντας για τη μετακόμιση σε ένα καινούριο μέρος, μόνο γενικά μπορώ να σου απαντήσω.
Το να είσαι εντελώς μόνη, ίσως δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο εάν είσαι νέα. Οι νέοι είναι πιο προσαρμόσιμοι, κολλούν πιο εύκολα μεταξύ τους, κάνουν παρέες άνετα. Μπορούν να δικτυωθούν λοιπόν σε έναν ξένο τόπο. Επίσης τον νέο, τον αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη συμπάθεια οι ντόπιοι και ας μην είναι από εκεί.
Τα αντίθετα ισχύουν για τους μεγαλύτερης ηλικίας που θέλουν να μετακομίσουν. Μικρότερη ικανότητα προσαρμογής και μεγαλύτερη καχυποψία από τη μεριά των άλλων.
Για μένα, θα πρέπει να έχεις σταθμίσει καλά τους παράγοντες αυτούς και τις προσωπικές σου δυνάμεις και αντοχές στο κατά πόσο μπορείς να τα καταφέρεις.
Η ιδέα που πήρες σαν ιδέα, μπορεί να είναι καλή · η αφετηρία της όμως είναι εντελώς διαφορετική · η φίλη σου έχει οικογένεια και επιστρέφει στον τόπο καταγωγής της, ενώ εσύ θα αφήσεις συγγενείς και φίλους πίσω, για να πας ολομόναχη σε μέρος που δεν γνωρίζεις.
Φυσικά, αν πας για λίγο όπως λες, ίσως να είναι καλύτερα.
Τέλος, η "καλύτερη ποιότητα ζωής" είναι κάτι γενικό και σχετικό για τον καθένα.
Ας πούμε για μένα, καλύτερη ποιότητα ζωής επίσης είναι να έχω αυτονομία, ιδιωτικότητα και καλές υποδομές εκεί που μένω (γιατρούς, νοσοκομεία κλπ) · όχι να βλέπω τους ίδιους γείτονες κάθε μέρα που θα είναι περίεργοι ή αδιάκριτοι για τη ζωή μου και θα με κουτσομπολεύουν με κακεντρέχεια. Στην επαρχία δεν εξαρτάται αποκλειστικά από σένα αυτό. Ούτε μπορείς να κρυφτείς εύκολα εάν το θες. Μπορεί να πετύχεις νέες γνωριμίες, αλλά ο σκοπός είναι να πρόκειται και για αξιόλογες.
Ωραία τα βουνά, οι θάλασσες και ο καθαρός αέρας της Κρήτης, όλα όμως έχουν ένα τίμημα.
Θα ζύγιζα καλά τα υπέρ και τα κατά ανάλογα με την ηλικία που βρίσκομαι πριν το αποφασίσω.