Η θέση μου είναι η εξής: Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι κάθε υπάλληλος που κάθεται και δεν αποδίδει πρέπει να παίρνει πόδι. Δυστυχώς παραδείγματα υπάρχουν αρκετά. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ένας καθόλα ευσυνείδητος υπάλληλος βρίσκεται ξαφνικά να υπηρετεί σε ένα φορέα που για διαφόρους λόγους (άσχετους από τον υπάλληλο) δεν ανταποκρίνεται στους προβλεπόμενους στόχους του; Πρέπει να απολυθεί ο υπάλληλος (που μπορεί να μετρά και δεκαετίες απασχόλησης, οπότε να μην μπορεί να βρεί άλλη θέση); Η μήπως πρέπει να επανασχεδιαστεί η θέση του σε νέα αντικείμενα, πιθανόν μαζί με ένα πρόγραμμα μετεκπαίδευσης; Προφανώς η λογική και ηθική λύση είναι η δεύτερη.Επίσης συχνά-πυκνά οι προβληματικοί οργανισμοί είναι υποστελεχωμένοι όσον αφορά τους άξιους πλην χαμηλόμισθους υπαλλήλους (που βγάζουν τη δουλειά και πληρώνουν τη νύφη) και υπερπλήρεις εγκαθέτων σε θέσεις-βιτρίνα.