Καλά, εσύ πριν βγεις βόλτα κάνεις μέχρι και προβάρισμα χαμόγελου στον καθρέφτη ώστε να μην κακοχαρακτηριστείς από αγνώστους που θα συναντήσεις εκεί έξω ; Πολύ εγωκεντρισμό και υπερανάλυση μού βγάζει η εξομολόγησή σου.
Να ήσουν ο τελευταίος άνθρωπος που περπατάει στον πλανήτη, πραγματικά τότε, ούτε εγώ θα έβρισκα κάποιον λόγο για να χαμογελάσεις.
Τώρα λοιπόν που έχεις παντού τριγύρω σου άλλους ανθρώπους, εγώ σου βρήκα μία σημαντική αιτία για να χαμογελάς, τουλάχιστο στη δουλειά σου και στις κοινωνικές εκδηλώσεις των συγγενών σου :
Ότι όχι μόνο είσαι εσύ σήμερα (και κάθε μέρα εύχομαι) καλά και εξακολουθείς να δουλεύεις και να δίνεις το παρών, αλλά είναι εξίσου καλά οι συνάδελφοι και οι συγγενείς σου (μιας και τους βλέπεις εκεί) με τους οποίους συνεργάζεσαι και συναναστρέφεσαι.
Ποτέ δεν είναι δεδομένο ότι θα συνεχίσεις να τους βλέπεις... Για διάφορους λόγους.
Σκέψου τα έτσι όποτε είναι να χαμογελάσεις, και μετά από λίγο καιρό το χαμόγελο θα σου έρχεται αυθόρμητα.