Εν τω μεταξύ, ξέχασα να το σχολιάσω. «Τι να κάνω που ζω στο τώρα» είπε. Δε ζει στο τώρα. Ζει σε έναν φανταστικό δικό του κόσμο στον οποίο όσοι δουλεύουν είναι χαζοί και δυστυχισμένοι και όσοι όχι είναι έξυπνοι και ευτυχισμένοι. Στο τώρα μπορούν να ζουν μόνο οι ανεξάρτητοι άνθρωποι. Όταν θα πεθάνουν οι γονείς του και δε θα έχει να φάει, να πληρώσει τους λογαριασμούς του και δε θα έχει ούτε τα στοιχειώδη, να δούμε πόσο ευτυχισμένος θα νοιώθει και πόσο στο τώρα θα ζει. Να δούμε πώς θα είναι η υγεία του, τα δόντια του, η ενέργειά του. Το ότι κάθεσαι εσύ και το σκέφτεσαι και είσαι και σε δίλημμα είναι και αυτό ανησυχητικό και συγγνώμη που στο λέω.