Το βασικό λάθος και των δύο, είναι ότι προσπαθούσατε ο καθένας από τη μεριά του να αλλάξετε τον άλλο · κοινό λάθος σε πολλά άπειρα ζευγάρια. Αυτός προσπαθούσε άμεσα με κριτική, εσύ έμμεσα με αδιαφορία προς τον ίδιο και τον εσωτερικό του κόσμο που τον έβγαζε προς τα σένα συναισθηματικά και μέσω των ενδιαφερόντων του...
Αποτέλεσμα ; Εσύ συγκατοικούσες με έναν σπασίκλα που σε πρήζει συνέχεια και αυτός, με μία παγοκολώνα που "κάθεται στο κινητό όλη μέρα".
Εσύ ήσουν κλειστός χαρακτήρας (πιθανώς δεν έχεις καν απογαλακτιστεί κοινωνικά) και για σένα η συγκατοίκηση ήταν του στυλ να βγεις από το πατρικό σου σπίτι για να στρογγυλοκαθήσεις σε ένα άλλο, ενώ για αυτόν ήταν η αφορμή στο να διακρίνει από κοντά όλα σου τα κουσούρια, να σε βαρεθεί και να αρχίσει να γκρινιάζει.
Από την άλλη, είστε και οι δύο ανασφαλείς και φοβάστε να μείνετε μόνοι σας και να τελειώσετε τη σχέση σας · ό, τι πιο φθοροποιό και τοξικό. Εκείνος, σου θέτει όρους να τον ακολουθήσεις, σαν απόδειξη της αγάπης σου σε αυτόν · που φαντάζομαι, θα είναι τόσο γελοίοι όσο και το ίδιο το σκεπτικό του.
Και εσύ, έκανες το τελικό μοιραίο λάθος να ανακατέψεις τη μάνα σου στα προσωπικά σας, λες και είναι θέμα ή πρόβλημα δικό του και όχι δικό σου που δεν έχεις φίλες...Και κάθεσαι τώρα κατόπιν εορτής, να αναρωτιέσαι τί έχει πάει στραβά.
Έχετε τελειώσει εδώ και καιρό · και η ανασφάλειά σου δεν σε αφήνει ούτε να το καταλάβεις, ούτε να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αναλογούν.
Η μέλλουσα πεθερά του, του ζήτησε "να τα μαζέψει και να φύγει" επειδή της μίλησες εσύ · και περιμένεις με ένα "συγγνώμη" να γίνουν τα πράγματα όπως πρώτα ;
Στη θέση του, όχι μόνο θα έφευγα χωρίς δεύτερη κουβέντα, θα έριχνα και μαύρη πέτρα πίσω μου δίχως περιθώριο επιστροφής με "όρους" και κουραφέξαλα.
Κακά τα ψέματα, ήσασταν πάντα οι εαυτοί σας και δεν αγαπήσατε ο ένας τον άλλο ούτε μία στιγμή.