Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Απλά και μόνο επειδή εσύ είσαι ο/η εξωστρεφής της σχέσης, κουράζει να κάνεις εσύ συνέχεια το outreach και να γεμίζεις κενά μεταξύ σας. Αυτό ισχύει όχι μόνο στις σχέσεις, νομίζω, αλλά και στις φιλίες. Καμιά φορά θες κι εσύ να καθίσεις αναπαυτικά και να απολαύσεις την προσοχή που σου δείχνουν και την αβίαστηρ ροή επικοινωνίας και συναισθημάτων. Είναι σαν το παιχνίδι τέννις, δεν γίνεται μόνο εσύ να στέλνεις το μπαλάκι κι ο άλλος να στέκεται σαν χαμένος και να μην στέλνει ποτέ πίσω, δεν γίνεται παιχνίδι έτσι.
Κι επίσης, αυτό το "είμαι/είναι εσωστρεφής, γι' αυτό και [βάλε δικαιολογία εδώ]" έχει γίνει λίγο καραμέλα. Για παράδειγμα, η εσωστρέφεια δεν είναι δικαιολογία να είναι κανείς κοινωνικά ανάπηρος ή να είναι συναισθηματικά νωθρός προς τον σύντροφο και τα κοντινά του πρόσωπα. Ούτε είναι δικαιολογία για avoidant συμπεριφορά και αποφυγή ντόμπρων, σοβαρλων συζητήσεων που μπορεί μεν να είναι άβολες, αλλά στον κόσμο των ενηλίκων πρέπει να γίνονται.
Όπως λένε στο χωριό μου "you're in or you're out and you already know." Δεν θα μας φάνε τα χρόνια υπομονής ώσπου να εκδηλωθεί ο άλλος. Ακόμα κι ο πιο εσωστρεφής μια χαρά και από το κέλυφός του θα βγει, και θα γιορτάσει και θα χορέψει αν ξέρει ότι τού 'πεσε λαχείο η σχέση. Αν είναι με τα χρόνια και με τα ζόρια, άσ' το καλύτερα. Κι ο χαμογελαστός και δυναμικός εξωστρεφής δεν έχει καμία όρεξη να βγάζει κέφι και θερμότητα με το τσιγκέλι από κανέναν.