Όλοι αυτοί οι μοδάτοι ορισμοί το μόνο που μου δείχνουν εμένα είναι τα αδιέξοδα και το τέλμα που βρίσκεται ολόκληρος ο κλάδος της Ψυχολογίας εδώ και κάτι δεκαετίες...
Και για σένα πιστεύω, ότι μάλλον κόλλησες περισσότερο στην όμορφη ηχητικά λέξη παρά στο άσχημο περιεχόμενό της.
Για να στο πω απλά, αν όλοι ήταν έτσι δεν θα υπήρχαν ούτε σχέσεις εφόσον ο καθένας θα περίμενε από τον άλλο να κάνει το πρώτο βήμα.
Όμως όχι · κάποιοι σαν εσένα βολεύονται στο ότι όλο και κάπου θα υπάρξει το κορόιδο (για αυτούς) που θα τους δείξει συναίσθημα από την αρχή.
Και φυσικά είναι θέμα εγωισμού αν όχι και τάση χειραγώγησης μιας και περιμένουν να κάνει ο άλλος το πρώτο βήμα, δηλαδή να εκθέσει τον εαυτό του και τα συναισθήματά του πρώτος ώστε να έχουν τον έλεγχο αυτοί.
Κανένα ρομαντικό σκεπτικό εδώ, άκρως υπολογιστικό όμως είναι. Και σιγά μη νοιώσουν ρομαντισμό στη συνέχεια...άσε που οδηγεί αργά ή γρήγορα στη μοναξιά.
Ξέρεις, ο εγωισμός τρέφεται από την ανασφάλεια. Και επειδή οι περισσότεροι είναι ανασφαλείς, φοβούνται να εκδηλωθούν και οχυρώνονται στον εγωισμό τους κρυμμένοι πίσω από περίτεχνες λέξεις...
Προβλέπω ότι το κουστούμι "recipromantic" θα έχει μπάσει στο πλύσιμο και δεν θα σου κάνει σε λίγο καιρό που θα το ξανασκεφτείς.