Θα προσπαθήσω να σου αναλύσω τί συμβαίνει :
Στην πρώτη πράξη, αυτή που "ξέρει τί θέλει" λογικό είναι να μη θέλει να κάνει σχέση σε απόσταση 500 χλμ. Εξίσου λογικό είναι, επειδή ακριβώς "ξέρει τί θέλει" να είναι περιζήτητη για αυτό, ώστε να μιλάει και με πολλούς άλλους ταυτόχρονα. Δεν είναι πολλές αυτές που να "ξέρουν τί θέλουν", υπάρχει ανταγωνισμός · και αφήνω στην άκρη το γεγονός ότι μπορεί να μιλάνε ταυτόχρονα με πολλούς ακόμα και αυτές που "δεν ξέρουν τί θέλουν ".
Στη δεύτερη πράξη "από κοντά" εξαρτάται από το πού, το πώς και σε ποια την πέφτεις προκειμένου να της μιλήσεις όταν δεν τη γνωρίζεις. Δεν αρκεί μόνο ο σεβασμός και η ευγένεια - δηλαδή το περιτύλιγμα, αλλά και το περιεχόμενο των όσων πεις και το αν αρμόζουν στην ώρα, το μέρος, τον άνθρωπο που θα τα πεις. Και αυτό το περιεχόμενο, αλλάζει, ανάλογα με τις συνθήκες και με αυτήν που κάθε φορά βρίσκεται απέναντί σου.
Επειδή όσο ευγενικός και να είσαι, μπορεί να λες βλακείες ή πράγματα που την ξενερώνουν και δεν το έχεις καταλάβει.
Φαντάζομαι, δεν έπαιζε από την αρχή με το κινητό όταν την πρωτοπλησίασες, το έπιασε στην πορεία. Είναι ακριβώς όπως κάνουμε ανέκφραστοι ζάπινγκ στην τηλεόραση όταν βαριόμαστε το σύντροφό μας και όσα μας λέει...
Για τον ίδιο λόγο (ότι σε βαριέται) σε βάζει στην "γκρίζα ζώνη" και επικαλείται αοριστία. Απλά, δεν της κινείς το ενδιαφέρον · και αν συμβαίνει με όλες όσες πλησιάζεις, να επανεξετάσεις συνολικά την προσέγγισή σου.
Για την τρίτη πράξη, θα σου πω ότι καταρχάς μου φαίνεται παράξενο να πλησιάζεις από τη μία άγνωστες στο δρόμο και από την άλλη να κολλάς και να νοιώθεις πίεση όταν υπάρχει προεργασία και το έδαφος είναι κάπως στρωμένο...
Από την άλλη βέβαια, επειδή εδώ είναι όλα πιο υπολογισμένα, έχει χαθεί η μαγεία του αρχικού αυθορμητισμού στην προσέγγιση...
Και εδώ, ο έξυπνος άνδρας επιστρατεύει ολόκληρη τη σπιρτάδα πνεύματος και το χιούμορ του προκειμένου να έχει πιθανότητες να την κάνει να ενδιαφερθεί πραγματικά.
Ώστε και εκείνη, να μη νοιώθει ότι είναι εκεί για να κάνει απλά "το χατίρι των κολλητών".
Η εξήγηση που για σένα δίνω, είναι ότι πίεση νοιώθεις επειδή εδώ τα πράγματα δείχνουν πιο συγκεκριμένα και σοβαρά, και ότι θα πρέπει και εσύ αντίστοιχα, να επιδείξεις τον πιο μετρημένο και σοβαρό σου εαυτό.
Είχα ένα φίλο που πλησίαζε εύκολα στο δρόμο γυναίκες και είχε κάποιες επιτυχίες της μίας βραδιάς · ήθελε σοβαρή σχέση, αποδείχτηκε όμως πως δεν κάνει για αυτήν.
Ένοιωθε τόσο άγχος στις λίγες περιπτώσεις "προξενιού", ώστε με συμβουλευόταν και στο παραμικρό τί θα της λέει στο τηλέφωνο...
Επρόκειτο να βγουν πρώτη φορά για καφέ και με ρώτησε : "πού να καθήσω καλύτερα και ταιριάζει για να μην το παρεξηγήσει · απέναντί της ή δίπλα της ; "...
Λοιπόν, ο συγκεκριμένος τελικά δε βγήκε καν · την ξεφορτώθηκε με μία δικαιολογία και προτίμησε να συνεχίσει να ψάχνει για άγνωστες στο δρόμο ή να πηγαίνει στα "σπίτια".
Εσύ τουλάχιστον έχεις βγει, καλό είναι όμως να ξέρεις αν ανήκεις στην παραπάνω κατηγορία.