Εύχομαι περαστικά στη μαμά σου,όλα να πάνε καλά με το νέο χρόνο.Αυτο που περιγράφεις είναι δυστυχώς το σύνηθες.Οι καλοί και ήσυχοι άνθρωποι ,για κάποιο λόγο που ίσως μάθουμε κάποτε,τραβάνε τα πάνδεινα στην επίγεια ζωή.Τα γαϊδούρια και οι αναίσθητοι,ζωή χαρισάμενη.Και με τα αδέλφια,ακριβώς το ίδιο.Οενας είναι το θύμα και καλό παιδί και ο άλλος να μη πω τι.Το έχω δει πάρα πολλές φορές στη ζωή μου.Μηδενα προ του τέλους μακάριζε όμως!θέλω να πιστεύω πως ο καθένας στο τέλος,χωρίς να μπορώ να ξέρω βέβαια ποτέ και που θα είναι αυτό το τέλος,θα πάρει ακριβώς αυτό που του αξίζει.Αν πιστέψουμε πως υπάρχει έστω και στο ελάχιστο ,κάποια συμπαντική δικαιοσύνη.