Η ερώτηση "αυτά που νομίζουμε ότι θέλουμε γιατί δεν μας κάνουν ευτυχισμένους όταν τα αποκτούμε;" εμπεριέχει και την απάντηση : είναι επειδή το νομίζουμε.
Και αυτό, επειδή δεν έχουμε ιεραρχήσει τις ανάγκες μας, που η δική σου πρωτίστως ήταν για ενσυναίσθηση και όχι για ομορφιά, εξυπνάδα και πλούτη.
Χωρίς όμως αυτό να συνεπάγεται ότι δε μπορούν όλα να συνυπάρχουν (η ενσυναίσθηση με τα πλούτη δυσκολότερα).
Πάντως, η όλη εξομολόγηση μου βγάζει και μία άλλη αλήθεια : είναι σωστό τελικά πως πολλοί άνθρωποι που έζησαν στερημένα παιδικά χρόνια βγαίνουν παλιοχαρακτήρες και ταλαιπωρούν τους γύρω τους όταν μεγαλώσουν.