Σε καταλαβαίνω απόλυτα για την πικρία που ένιωθες όταν συνέβαινε και τουλάχιστον συμφωνούμε στο ότι η φιλία μεταξύ άνδρα και γυναίκας μπορεί να είναι μόνο προσχηματική.
Άποψή μου φυσικά, αλλά τα συναισθήματα έρχονται αυθόρμητα και όχι κατά παραγγελία · οπότε μάλλον κερδισμένοι βγαίνουν όσοι και όσες εξαφανίζονται. Και γυναίκες να το έκαναν σε φίλους τους άνδρες και εξαφανίζονταν επειδή τους ερωτεύτηκαν αλλά εισέπραξαν άρνηση, θα υποστήριζα το ίδιο.
Μετά την ερωτική απόρριψη από τη φίλη, προσπαθούν να διαχειριστούν τα έντονα συναισθήματα που γεννήθηκαν μέσα τους. Χρειάζεται αποστασιοποίηση για κάτι τέτοιο.
Να ρωτήσουμε όμως καλύτερα και εκείνους που όταν αρχίσουν να νοιώθουν ερωτικά σκιρτήματα αλλά τα καταπιέζουν προς χάριν της "φιλίας", κατά πόσο διατίθενται να παίζουν το παιχνίδι του καλού παιδιού που έχει μπει στην friendzone και κατά πόσο νοιώθουν κερδισμένοι από αυτό.
Με ένα δικό μου παράδειγμα παρακάτω, θα σου εξηγήσω το γιατί.
Προσωπικά, τις ελάχιστες φορές που είχε ισχύσει σε μένα (αποκλειστικά στην περίοδο της εφηβείας και λίγο μετά) δήλωνα το συναίσθημα τίμια και σταράτα · και αν έτρωγα άκυρο σε αυτό απομακρυνόμουν μόνος μου...
Σαν φιλία είχε ξεκινήσει, αλλά δεν φταίω εγώ που στην πορεία ένιωσα διαφορετικά.
Καμμία από τις 3-4 περιπτώσεις που μου έτυχαν στην πραγματικότητα δεν ήθελε να με χάσει από φίλο. Και όπως εσύ, όσο έκαναν φιλική παρέα μαζί μου, έλεγαν πως πέρναγαν όμορφα. Συζητούσαμε και μοιραζόμασταν...
Μία φορά που έκανα το λάθος να επιστρέψω μετά από τρεις μήνες που είχα σταματήσει να τη βλέπω (στα 20 εγώ τότε και αυτή στα 16) για να της πω ότι ξεπέρασα το ερωτικό κομμάτι και πλέον μπορώ να τη δω πάλι φιλικά, ξενέρωσε ακόμα περισσότερο και μου απάντησε : "ναι καλά... πρώτα μου δηλώνεις ερωτευμένος και μετά το σβήνεις και το παίρνεις πίσω...".
Από τότε, το πήρα απόφαση · τίποτα δε μπορεί να γίνει όπως πρώτα. Δυστυχώς, ο έρωτας προκύπτει ετεροχρονισμένα.
Πιστεύω πως όσοι άνδρες εξακολουθούν να παραμένουν σε τέτοιες φάσεις ενώ είναι ερωτευμένοι, μάλλον το ναρκισσισμό και αυταρέσκεια της κοπέλας ενισχύουν ενώ οι ίδιοι δεν κερδίζουν τίποτα. Αυτό, γιατί ως γνωστόν "ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται" ακόμα και να μην τα δηλώσεις. Και ούτε θέλω να δώσω λαβή σε κάποια που επειδή εκείνη δε με βλέπει ερωτικά νοιώθει "υπεράνω" και στη συνέχεια παίζει με τα ερωτικά συναισθήματά μου (που και αυτό μου έχει συμβεί σε άλλη περίπτωση). Καλά κάνουμε λοιπόν και εξαφανιζόμαστε.
Συμφωνώ μαζί σου ότι η φιλία ανεξαρτήτως φύλου μόνο θετικό πρόσημο μπορεί να έχει · αφού όμως πρακτικά δε μπορεί να ισχύσει μεταξύ των δύο φύλων τί το συζητάμε ;
Α, ναι, υπάρχει μία εξαίρεση · όταν οι δυο τους είναι κάποιας ηλικίας γύρω στα 65-70+ πες, γνωρίστηκαν ας πούμε στα ΚΑΠΗ και επειδή δεν έχουν πλέον ελκυστική εμφάνιση και σεξουαλικές ορμές, μπορούν να δημιουργήσουν μία αγνή και άδολη φιλία...