Πρέπει να ψάξεις λίγο μέσα σου και να βρεις τί ήταν αυτό που σε φρέναρε στο να παλεύεις για την επιστήμη που αγαπάς.
Να δεις δηλαδή αν αυτό οφείλεται σε κάποιον εξωτερικό παράγοντα ή στον ίδιο σου τον εαυτό. Και με αυτό το δεύτερο, εννοώ μήπως είσαι από τους χαρακτήρες που ενώ αρχικά ενθουσιάζονται εύκολα και προσπαθούν, στη συνέχεια κατά κάποιον τρόπο το πάθος τους εξανεμίζεται εξίσου εύκολα και χάνουν το ενδιαφέρον τους.
Αν ισχύει λοιπόν αυτό, θα το καταλάβεις από το να συμβαίνει και σε άλλους τομείς στη ζωή σου πέραν του μαθησιακού. Αν πάλι ήταν κάποιος εξωτερικός παράγοντας που σου έτυχε εκείνη την περίοδο, να τον βρεις και να τον απομονώσεις.
Όσο για το άλλο ερώτημα που θέτεις στην εξομολόγηση, εξαρτάται από το πόσο φιλόδοξος είναι ο καθένας και πάνω σε τί. Υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις ανθρώπων που δεν είναι φιλόδοξοι πουθενά. Οι περισσότεροι είμαστε, αλλά σε διαφορετικά αντικείμενα και εξαρτάται από την οπτική μας.
Εγώ ας πούμε, δεν είμαι καθόλου φιλόδοξος πάνω στο θέμα "μάθησης" όπως το εννοείς εσύ. Ούτε με νοιάζει να αφήσω κάτι στον κόσμο πίσω μου ως"έργο", "επίτευγμα" κλπ · δε με νοιάζει να αφήσω τίποτα στη Γη · ας παραμείνω άσημος και άγνωστος μεταξύ αγνώστων.
Η μοναδική μου "φιλοδοξία" (αν το πούμε έτσι) που είχα και έχω από τότε που γεννήθηκα, είναι να χαρώ και να απολαύσω τη ζωή όσο μπορώ περισσότερο.
Με κάθε κόστος.