Σε ένα μόνο διαφωνώ μαζί σου Α. : από τη στιγμή που είσαι ερωτευμένος με κάποιο άτομο, βρίσκεσαι σε σχέση με εκείνο έστω και θεωρητικά. Και ας μην είστε μαζί. Αυτό ισχύει, επειδή ο έρωτας απαιτεί πλήρη ψυχική αφοσίωση και δέσμευση ακόμα και όταν ο άνθρωπος που τον αφορά, σωματικά απουσιάζει.
Σε όλα τα υπόλοιπα, αν διαβάσεις το σχόλιό μου στην προηγούμενη εξομολόγηση, όχι μόνο συμφωνώ αλλά και επαυξάνω :
Υπάρχουν γιορτές σαν την πρωτοχρονιά και τα Χριστούγεννα όπου δίνεται αφορμή να γιορτάσουν όλοι με όλους, ακόμα και αυτοί που δεν πιστεύουν.
Υπάρχουν τα γενέθλια και οι ονομαστικές γιορτές που αφορούν εκείνους που έχουν το ίδιο όνομα με τον ανάλογο άγιο και ενδιαφέρουν μόνο αυτούς και άντε μερικούς γνωστούς τους, ενώ οι υπόλοιποι αδιαφορούν.
Τέλος, υπάρχουν και οι καθαρά εμπορικές γιορτές (μητέρας, πατέρα, γυναίκας κλπ) με μεγαλύτερη από όλες πιστεύω, αυτήν του αγίου Βαλεντίνου · που ο μοναδικός λόγος ύπαρξής της είναι στο να ξεπαραδιαστούν οι χαζοερωτευμένοι και στο να δυστυχούν ακόμα περισσότερο όσοι δεν έχουν σχέση ενώ καίγονται εσωτερικά από τη φλόγα του ανεκπλήρωτου έρωτα.
Ο έρωτας είναι συμπαντικό φαινόμενο, καθολικό και παγκόσμιο · δεν πουλιέται, δεν παζαρεύεται.