Το θέμα είναι το εξής: Η κοπέλα είναι όντως εντάξει με τον εαυτό της; Γιατί αν είναι, πραγματικά μπράβο της. Ή, με το δεδομένο πως η θρησκεία της δεν της επιτρέπει να αλλάξει την εμφάνισή της, απλώς βρήκε έναν τρόπο να συμβιβαστεί με την κατάσταση; (Γιατί το "δεν ασχολούμαι με τη φυσική ομορφιά επειδή το σώμα είναι κάτι φθαρτό", έχει μέσα του και ένα είδος παραίτησης από ο,τιδήποτε αφορά το σώμα γενικώς...) Γιατί τότε δε μιλάμε για "μαθήματα ανεκτικότητας" αλλά για "μαθήματα αυτοκαταπίεσης"...