Σε ένα σημείο στην αρχή γράφεις "για κακή μου τύχη" · αλλά διαβάζοντας την υπόλοιπη εξομολόγηση, εσύ είσαι που βάζεις τρικλοποδιές στον εαυτό σου...
Ποια κακή σου τύχη, αφού τα πράγματα είναι ολοφάνερα. Έχετε τελειώσει μόλις σε 5 χρόνια σχέσης και μάλλον βιαστήκατε τόσο να παντρευτείτε, όσο και να κάνετε παιδί.
Μάλλον τυχερός στην ατυχία σου είσαι που δεν τα ανακάλυψες αργότερα.
Εφόσον μεσολάβησαν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα όλα αυτά που γράφεις δεν συνιστώ να παραμείνετε μαζί, επειδή τα πράγματα στο μέλλον θα γίνουν χειρότερα.
Καλύτερα να κοιτάξετε την αλήθεια κατάματα και αφού παραδεχτείτε ότι δεν είστε ο ένας για τον άλλο, να προσπαθήσετε μέσω της ειλικρινούς συζήτησης να βρείτε έναν τρόπο να χωρίσετε πολιτισμένα, ιδίως για χάρη του παιδιού.
Μην το πάρετε εγωιστικά στο ποιος έφταιγε και ας έχεις το δίκιο με το μέρος σου. Μην αρχίσετε να πετάτε το μπαλάκι των ευθυνών, μην τσακωθείτε.
Μπορεί να σου φαίνεται βουνό αλλά το βλέπω σαν τη μόνη ρεαλιστική λύση : για το παιδί πάνω από όλα, πρέπει να συνεργαστείτε από εδώ και στο εξής πάνω στο μεγάλωμά του και ως προς τα υπόλοιπα μεταξύ σας να τελειώσουν όλα ήρεμα.