Οι σχέσεις απαιτούν χρήματα, όχι σαν βασική προυπόθεση αλλά αυτά παίζουν μεγάλο ρόλο και οι νέοι δεν έχουν αρκετά ώστε να ζουν τους ίδιους έρωτες που ζούσαν οι νέοι των '80s και των '90s. Συν του ότι με το διαδίκτυο και τα dating apps, υπάρχει τέτοιος ανταγωνισμός ας το πω, που είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κάποιος. Σίγουρα παίζουν πολλοί παράγοντες αλλά σκέψου πως στα '90s που δεν υπήρχε το διαδίκτυο, πλησίαζες μία κοπέλα ή ένα αγόρι και ήξερες πως ξεκινούσατε κάτι χωρίς αμφιβολίες. Τώρα όλοι και όλες έχουν ήδη ψημένες καταστάσεις ερωτικές και όλοι/ες μιλάνε με κάποιον/α διαδικτυακά. Έχει τεράστιο αντίκτυπο αυτό στην εσωστρέφεια των ανθρώπων, δεν νιώθουν την ανάγκη να βγουν έξω και καταναλώνουν τις διαδικτυακές γνωριμίες με τον ίδιο τρόπο που καταναλώνουν τα junk food. Οι άνθρωποι που ήταν εσωστρεφείς ξαφνικά με το διαδίκτυο μπορούν να δημιουργήσουν νέες διαδικτυακές περσόνες και οι άνθρωποι που είναι εξωστρεφείς παραμένουν εξωστρεφείς και αυτό βοηθάει και τους 2 από την μία όμως από την άλλη δεν υπάρχει αυτό το αυθόρμητο που υπήρχε παλιότερα. Όλα γίνονται αυτοματοποιημένα, από την αποδοχή αιτημάτων φιλίας μέχρι και τις συζητήσεις, έχω δει άπειρες συζητήσεις που μου έδειξαν φίλοι μου και όλες είχαν παρόμοια μοτίβα, σαν να τα έγραψαν AI τύπου chatGPT. Νομίζω πως αυτό επηρεάζει αρκετά την έμπνευση σε όλους τους τομείς, από καλλιτεχνική έμπνευση μέχρι και ερωτικές γνωριμίες, αυτή η εύκολη πρόσβαση σε όλους και όλα. Κάποιος που δεν έχει αυτοπεποίθηση μπορεί μέσα σε μερικές ώρες να στείλει σε 100 διαφορετικές κοπέλες και κυριολεκτικά "ό,τι κάτσει" και αυτή η προσέγγιση υποσυνείδητα του δημιουργεί απωθημένα επειδή δεν στοχεύει στο να βρει κάποια που να είναι όπως είναι και αυτός είτε σε χαρακτήρα είτε σε γούστα/απόψεις, με αποτέλεσμα να συμβιβάζεται με όποια του απαντήσει. Νομίζω οι ανθρώπινες σχέσεις δεν θα έπρεπε να μεσολαβούνται από τις μηχανές, άλλο να γνωρίσεις έναν άνθρωπο από κοντά και να μιλάτε διαδικτυακά μόνο όταν δεν είστε μαζί, και άλλο να γίνεται η γνωριμία διαδικτυακά. Πέρα από το διαδίκτυο και τα χρήματα που δεν φτάνουν (στην πλειοψηφία των νέων ανθρώπων, σίγουρα κάποιοι/ες θα έχουν υπεραρκετά) σίγουρα παίζει ρόλο και η αστάθεια της εποχής μας με την άποψη ότι συμβαίνουν τόσα πράματα σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο, που κάποιος/α που αφιερώνει έστω 1 ώρα στο να ακούει τις ειδήσεις πανικοβάλλεται και τρομοκρατείται. Όταν νιώθεις σαν να βρισκόμαστε σε ένα καζάνι που βράζει και η κοινωνία καταρρέει σιγά σιγά, δεν σκέφτεσαι μακροπρόθεσμα και αυτό επηρεάζει αρνητικά κάθε απόφασή σου, δεν ξέρεις πως θα είναι τα πράματα σε 2, 3 , 5 χρόνια και θέλεις απλά να ζήσεις την στιγμή και οι σχέσεις είναι κατά κάποιον τρόπο μία υπόσχεση/δέσμευση μίας συνέχειας στο μέλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το τελευταίο που έγραψα είναι αυτές οι γνωριμίες που γίνονται τους καλοκαιρινούς μήνες και διαρκούν όσο και το καλοκαίρι. Η λογική "Ας περάσουμε όμορφα τώρα που μπορούμε". Δεν ξέρω αν ισχύουν αυτά και σε ποιο βαθμό πάντως, ο καθένας τα βλέπει διαφορετικά.
Οι σχέσεις απαιτούν χρήματα, όχι σαν βασική προυπόθεση αλλά αυτά παίζουν μεγάλο ρόλο και οι νέοι δεν έχουν αρκετά ώστε να ζουν τους ίδιους έρωτες που ζούσαν οι νέοι των '80s και των '90s. Συν του ότι με το διαδίκτυο και τα dating apps, υπάρχει τέτοιος ανταγωνισμός ας το πω, που είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κάποιος. Σίγουρα παίζουν πολλοί παράγοντες αλλά σκέψου πως στα '90s που δεν υπήρχε το διαδίκτυο, πλησίαζες μία κοπέλα ή ένα αγόρι και ήξερες πως ξεκινούσατε κάτι χωρίς αμφιβολίες. Τώρα όλοι και όλες έχουν ήδη ψημένες καταστάσεις ερωτικές και όλοι/ες μιλάνε με κάποιον/α διαδικτυακά. Έχει τεράστιο αντίκτυπο αυτό στην εσωστρέφεια των ανθρώπων, δεν νιώθουν την ανάγκη να βγουν έξω και καταναλώνουν τις διαδικτυακές γνωριμίες με τον ίδιο τρόπο που καταναλώνουν τα junk food. Οι άνθρωποι που ήταν εσωστρεφείς ξαφνικά με το διαδίκτυο μπορούν να δημιουργήσουν νέες διαδικτυακές περσόνες και οι άνθρωποι που είναι εξωστρεφείς παραμένουν εξωστρεφείς και αυτό βοηθάει και τους 2 από την μία όμως από την άλλη δεν υπάρχει αυτό το αυθόρμητο που υπήρχε παλιότερα. Όλα γίνονται αυτοματοποιημένα, από την αποδοχή αιτημάτων φιλίας μέχρι και τις συζητήσεις, έχω δει άπειρες συζητήσεις που μου έδειξαν φίλοι μου και όλες είχαν παρόμοια μοτίβα, σαν να τα έγραψαν AI τύπου chatGPT. Νομίζω πως αυτό επηρεάζει αρκετά την έμπνευση σε όλους τους τομείς, από καλλιτεχνική έμπνευση μέχρι και ερωτικές γνωριμίες, αυτή η εύκολη πρόσβαση σε όλους και όλα. Κάποιος που δεν έχει αυτοπεποίθηση μπορεί μέσα σε μερικές ώρες να στείλει σε 100 διαφορετικές κοπέλες και κυριολεκτικά "ό,τι κάτσει" και αυτή η προσέγγιση υποσυνείδητα του δημιουργεί απωθημένα επειδή δεν στοχεύει στο να βρει κάποια που να είναι όπως είναι και αυτός είτε σε χαρακτήρα είτε σε γούστα/απόψεις, με αποτέλεσμα να συμβιβάζεται με όποια του απαντήσει. Νομίζω οι ανθρώπινες σχέσεις δεν θα έπρεπε να μεσολαβούνται από τις μηχανές, άλλο να γνωρίσεις έναν άνθρωπο από κοντά και να μιλάτε διαδικτυακά μόνο όταν δεν είστε μαζί, και άλλο να γίνεται η γνωριμία διαδικτυακά. Πέρα από το διαδίκτυο και τα χρήματα που δεν φτάνουν (στην πλειοψηφία των νέων ανθρώπων, σίγουρα κάποιοι/ες θα έχουν υπεραρκετά) σίγουρα παίζει ρόλο και η αστάθεια της εποχής μας με την άποψη ότι συμβαίνουν τόσα πράματα σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο, που κάποιος/α που αφιερώνει έστω 1 ώρα στο να ακούει τις ειδήσεις πανικοβάλλεται και τρομοκρατείται. Όταν νιώθεις σαν να βρισκόμαστε σε ένα καζάνι που βράζει και η κοινωνία καταρρέει σιγά σιγά, δεν σκέφτεσαι μακροπρόθεσμα και αυτό επηρεάζει αρνητικά κάθε απόφασή σου, δεν ξέρεις πως θα είναι τα πράματα σε 2, 3 , 5 χρόνια και θέλεις απλά να ζήσεις την στιγμή και οι σχέσεις είναι κατά κάποιον τρόπο μία υπόσχεση/δέσμευση μίας συνέχειας στο μέλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το τελευταίο που έγραψα είναι αυτές οι γνωριμίες που γίνονται τους καλοκαιρινούς μήνες και διαρκούν όσο και το καλοκαίρι. Η λογική "Ας περάσουμε όμορφα τώρα που μπορούμε". Δεν ξέρω αν ισχύουν αυτά και σε ποιο βαθμό πάντως, ο καθένας τα βλέπει διαφορετικά.