Γράφεις : "Οι γιαγιάδες δεν είναι υποχρεωμένες να βοηθούν. Οι γονείς έχουν υποχρέωση προς το παιδί όχι οι παππούδες τους". Όπως το γράφεις τίθεται σαν γενικός κανόνας · σε αυτό μόνο αντιτίθεμαι ως συλλογιστική και όχι συνολικά στο σχόλιό σου με το οποίο συμφωνώ. Απλά επικέντρωσα, απαντώντας ακριβώς πάνω σε αυτό.
Ούτε η εξομολογούμενη γράφει πως η πεθερά της είναι υποχρεωμένη, αλλά το θέτει γενικά σαν θέμα βοήθειας. Πώς το συμπεραίνω ; Από την προτελευταία της πρόταση : "Όλα στην ουσία μόνη μου τα περνάω"... Αυτή η πρόταση, κρύβει πικρία από πίσω.
Δεν αναφέρει ειδικά στο να της κρατάει το παιδί, υπάρχουν όμως και άλλες, πολλές περιπτώσεις που κάποια μητέρα (ιδίως όταν είναι νέα) μπορεί να χρειαστεί βοήθεια με ένα μωρό.
Εγώ δεν εικάζω και δεν κάνω υποθέσεις · την εξομολόγηση διαβάζω μόνο και αυτό που βλέπω είναι 10 μήνες τώρα η μία βοηθάει, η άλλη δεν έχει βοηθήσει σε τίποτα. Άδικο αυτό.
Άσε που υποστηρίζω πως όταν υπάρχει φανερή ανάγκη βοήθειας σε μαμά με μωρό ή μικρό παιδί, και άγνωστος να είσαι, όταν μπορείς θα θελήσεις να βοηθήσεις · πόσο μάλλον να είσαι η γιαγιά του.
Βγαίνει από την καρδιά, αυθόρμητα · και όχι από το μυαλό σαν "υποχρέωση".