@ tktk: Έχεις δίκιο όταν λες ότι "σε κανενα αλλο ευρωπαικό κρατος δεν γινονται αυτα τα καραγκιοζιλικια", μόνο που αναφέρεσαι σε λάθος "καραγκιοζιλικια". Όντως, ούτε στην Αλβανία το 1997 (τότε που κατέρρευσαν οι πυραμίδες και ο κόσμος λεηλάτησε αποθήκες πυρομαχικών), ούτε σε καμία άλλη περίπτωση που μπορεί κανείς να φανταστεί, δεν επετράπη σε διαδηλωτές (και όχι σε μπολσεβίκους) να εισβάλουν στο Γενικό Επιτελείο, του οποίου την φρούρηση είχε αναλάβει όχι ο στρατός, αλλά... αστυνομικοί (!!) Ή μήπως να θυμηθούμε τον εύζωνο στον Άγνωστο Στρατιώτη (που υποτίθεται ότι είναι εκεί για να υπερασπιστεί με τη ζωή του κάποια εθνικά σύμβολα) που εγκατέλειψε την πυρπολημένη θέση του; (Φαντάζομαι μόνο την εικόνα των τούρκων στρατηγών που γύρω από ένα τραπέζι έχουν ξεκαρδιστεί στα γέλια, βλέποντας το δελτίο ειδήσεων). Σε όποια άλλη χώρα του κόσμου (από την Ζιμπάμπουε μέχρι τη Ρωσία και τις ΗΠΑ) και αν είχαν συμβεί τέτοια περιστατικά, θα είχε χυθεί πολύ αίμα. Στην Ελλάδα (ΕΥΤΥΧΩΣ) τα όπλα ΔΕΝ άνοιξαν πύρ, αλλά αυτό δείχνει και το άν όντως υπάρχει "υπερπατριωτισμός" ή όχι (έτσι όπως τον αντιλαμβάνεσαι εσύ, τουλάχιστον). "...και οσο υπαρχουν τυποι σαν κι εμένα...η ελλαδα (sic) θα εχει στο νου της μονο εμφυλιο να δημιουργησει" (έτσι, χωρίς τόνους και με την "ελλάδα" με πεζό το πρώτο γράμμα). Και που ξέρεις ρε φίλε τί τύπος είμαι εγώ, γνωριζόμαστε και από χθές για να μου απευθύνεις τέτοιες κατηγορίες; Εσύ δηλαδή ποιούς τύπους γουστάρεις; Αυτούς που είναι ανιστόρητοι; Αυτούς που ανακαλύπτουν φασιστικές συνομωσίες παντού; Αυτούς που κατεβαίνουν στους δρόμους, όντες συνυπεύθυνοι οι ίδιοι για τα χάλια της χώρας μας; Οι αληθινοί φασίστες είναι στη Βουλή και "τύποι" σαν και σένα φέρουν τεράστια ευθύνη γι' αυτό. Όταν στους πάντες με αντίθετη άποψη, εσείς οι δήθεν προοδευτικοί φοράτε την ταμπέλα του φασίστα, είναι επόμενο κάποιοι να μπερδευτούν και να ψηφίσουν τους πραγματικούς φασίστες. @ paksimadokleftra: Δεν έχει υπάρξει ποτέ ιστορικό προηγούμενο οργανωμένης κοινωνίας (ούτε καν του αναρχικού κράτους του Ντουρούτι στον ισπανικό εμφύλιο – το οποίο κατήργησε το χρήμα, αλλά διατήρησε τις φάλαγγες), που να μην έχει δυνάμεις τήρησης της τάξης. Και οι δυνάμεις αυτές, εκ των πραγμάτων, εκτελούν εντολές και είναι φορείς της κρατικής - μόνης νόμιμης - βίας. Όσο για το θέμα του «εξεγερμένου λαού», μην μπερδεύεστε, πρόκειται περί φενάκης - παρηγοριάς στον πεθαμένο για να σωθούν τα προσχήματα. Ο λαός έπρεπε να έχει εξεγερθεί ήδη από το 1989, όταν το δημόσιο χρέος ξεπέρασε για πρώτη φορά το 100% του ΑΕΠ (όπερ σημαίνει ότι η χρεοκοπία ήταν θέμα χρόνου - λίγου ή πολύ είναι αδιάφορο) και, έκτοτε, να διαδηλώνει ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ για να φύγει η χολέρα. Δεν θυμάμαι όμως καμία επανάσταση του λαού όλα αυτά τα χρόνια. Δεν ξέρω άν «μαζί τα φάγαμε», αλλά σίγουρα όλοι μαζί αδιαφορήσαμε, και ως γνωστόν, όσοι δεν αποτελούν μέρος της λύσης, αποτελούν οι ίδιοι μέρος του προβλήματος. Στο διάστημα αυτό, όντως, μπορεί να κατεβήκαμε κάποιες φορές στους δρόμους, αλλά το κάναμε μόνο για φιέστες και παράτες, για την Παπαρίζου, το Ευρωπαϊκό και τους Ολυμπιακούς, άντε και για να αποτρέψουμε καμία ιδιωτικοποίηση. Τώρα στα ξαφνικά θυμηθήκαμε να ξεσηκωθούμε; Είναι αργά για δάκρυα Στέλλα.
