Όχι, από μικρός αγαπούσα την τέχνη, λάθος κάνεις.
Το πρώτο μου τραγούδι το έγραψα εφτά χρονών.
Φυσικά ζητούσα από τους γονείς μου όταν ήμουν μικρός να με πάνε σινεμά και θέατρο και την πρώτη μου θεατρική παράσταση την είδα σε ηλικία οκτώ ετών.
Τα υπόλοιπα που λες περί ''κατώτερης τέχνης'' και τέτοια είναι δικά σου αυθαίρετα συμπεράσματα, δεν μίλησα περί κατώτερης και ανώτερης τέχνης.
Αναφέρθηκα στη νοοτροπία των καταναλωτών τέχνης που είναι ακριβώς αυτή που περιγράφω, όποιος πάει θέατρο και σινεμά σε αίθουσα, το βλέπει επί χρόνια να συμβαίνει γύρω του.
Το ξαναλέω: Όσοι θεωρούν πως στρέφονται στην τέχνη μόνο άνθρωποι που θέλουν να καλύψουν τα κενά τους κι ότι αν είχαν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν τότε δεν θα ξαναδιάβαζαν βιβλία ούτε θα ασχολούνταν γενικά με την τέχνη και την χρησιμοποιούν ως υποκατάστατο, κι έχουν τέτοια άποψη,δεν είναι λάτρεις της τέχνης ούτε καν την αγαπούν, είναι καταναλωτές.
Την καταναλώνουν όπως καταναλώνουν οτιδήποτε άλλο και ΦΥΣΙΚΑ δεν είναι σε θέση να την κατανοήσουν.