@13.4.2025 | 11:27 Hannibal Lecter, μα και εσύ καταναλώνεις την τέχνη. Εξ ορισμού, κατανάλωση είναι ό,τι δεν δημιούργησες ο ίδιος και απολαμβάνεις, κάτι που άλλος δημιούργησε. Αν βλέπεις μία θεατρική παράσταση, είσαι θεατής-καταναλωτής, καταναλώνεις την ψυχαγωγία αυτή, δεν έχει σημασία αν την θεωρείς "πιο ποιοτική" από την τηλεόραση, παραμένεις καταναλωτής. Αν έπαιζες στο θέατρο και άλλοι σε έβλεπαν, δημιουργείς τέχνη, αν βλέπεις καταναλώνεις. Μόμο στη περίπτωση της αλληλεπίδρασης καλλιτεχνών-καταναλωτών μπορείς να είσαι εν μέρει και τα 2, π.χ. στο stand up comedy ο ηθοποιός-κωμικός "συνεργάζεται" με το κοινό του, είναι κάτι το ζωντανό. Λυπάμαι πολύ που δεν καταλαβαίνεις μία τόσο απλή έννοια και μιλάς απαξιωτικά-αποδοκιμαστικά για τους καταναλωτές όταν ο ίδιος, όντας μεγάλος λάτρης της τέχνης είσαι ουσιαστικά μεγάλος καταναλωτής και συλλέκτης. Τι είναι η συλλογή αν όχι κατανάλωση; Ναι, κατανάλωση είναι απλά επιλεκτική, δεν είσαι π.χ. σαν τον ρακοσυλλέκτη που μαζεύει από τα σκουπίδια οτιδήποτε μπορεί να πουλήσει κάπου αλλά επιλέγεις συνειδητά συγκεκριμένα πράματα, έχεις συγκεκριμένες προσδοκίες σύμφωνα με τα δικά σου κριτήρια-γούστα-προτιμήσεις-απόψεις περί αισθητικής. Όσο για το τραγούδι που έγραψες στα 7 σου, κεγώ έγραφα ποιηματάκια και ζωγράφιζα στα θρανία (το γνωστό "smile") , τι σημαίνει αυτό, ότι ήσουν/ήμουν καλλιτέχνης;