Και οι δικές μου γιαγιάδες ήρθαν από την Μ. Ασία πρόσφυγες και μάλιστα χωρίς ενήλικους άνδρες μια και οι Τούρκοι είχαν εξοντώσει όλους τους, από νεαρά παλληκάρια μέχρι γέρους.Δεν υπήρχαν ούτε συντάξεις, ούτε επιδόματα, ούτε περίθαλψη Υγείας, ούτε στέγη, ούτε καθαρό νερό καν. Μικρά παιδιά και νεαρές κοπέλες, Έλληνες αλλά πρόσφυγες, πέθαιναν από την ελονοσία, τον τύφο και το κράτος δεν μπορούσε να τους βοηθήσει για πολλά χρόνια. Σε σύγκριση με σήμερα τότε δεν υπήρχε τίποτα, εκτός από άγονα εδάφη και έλη που έπρεπε να γίνουν χωράφια και αλυκές για να μην πεθάνουν της πείνας.Δεν στραφήκαν στο έγκλημα όμως. Πολλοί αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, δυο φορές πρόσφυγες. Πάντα θα συμπονούμε τους πρόσφυγες πολέμων αλλά μακάρι να ήταν τέτοιοι έστω και το ένα δέκατο οι σημερινοί παράνομοι μετανάστες. Ούτε καν θέλουν να βρουν καταφύγιο στην Ελλάδα, να γίνει η δεύτερη τους πατρίδα. Οι πιο πολλοί ονειρεύονται μια ζωή στην Δ. Ευρώπη.Η σημερινή Ελλάδα έχει πλημμυρίσει από παράνομους μετανάστες από πολλές και διαφορετικές χώρες που έρχονται στην Ελλάδα ανεξέλεγκτα σε μεγάλους αριθμούς. Δεν αντέχει η χώρα και ιδιαίτερα η Αθήνα, ο Πειραιάς, η Πάτρα, τα νησιά, ο Έβρος, άλλη δυστυχία μέσα στην οικονομική κρίση που μας τυραννάει.Ανάμεσα στους παράνομους μετανάστες έχουν έρθει πολλοί εγκληματίες γιατί δεν υπάρχει έλεγχος στα σύνορα. Οι Τούρκοι λαθρέμποροι τους λένε να καταστρέψουν τα διαβατήρια τους και να λένε ψέμματα ότι έρχονται από χώρες που υπάρχει πόλεμος όπως το Αφγανιστάν. Αυτοί που έχουν ποινικό μητρώο στην χώρα τους να μπορούν να δηλώνουν ότι άλλο όνομα θέλουν εδώ και να συνεχίζουν τις παλιές κακές συνήθειες.Οι Έλληνες που δεν ενοχλούνται και δεν προβληματίζονται από την μιζέρια και την κοσμοπλημμύρα στην Αθήνα, την φτώχεια και την πείνα στους δρόμους, την κατάσταση στα νοσοκομεία που πάει χειρότερα, το έγκλημα, τα ναρκωτικά και την παιδική πορνεία δεν ζουν στις συνοικίες μας και δεν περπατούν στο κέντρο της Αθήνας.Ζουν κάπου αλλού και στις γειτονιές τους δεν βλέπεις την μιζέρια των φτωχομαχαλάδων της Αφρικής και της Ασίας αλλά την υποκρισία ότι όλους μπορούμε να τους χωρέσουμε σαν να είναι η Ελλάδα του σήμερα η Γη της Επαγγελίας.
