Φυσικά και δεν συμφωνώ με όλους αυτούς που επιτίθενται στην Εύα Κάππα με υποτιμητικό τρόπο στα σχολιά τους, αλλά ταυτόχρονα καταλαβαίνω την σύγχυση που προκάλεσαι το άρθρο. Οι ενήλικοι καιρός είναι να δώσουν στα παιδιά το σεβασμό που τους αξίζει και να μην τα υποτιμούν. Τα παιδιά χρειάζονται απαντήσεις στις ερωτήσεις τους ότι κι αν είναι αυτές. Ο χαρακτήρας και η παιδεία ενός ανθρώπου διαμορφώνεται από την παιδική ηλικία. Ρατσιτικά σχόλια και φόβο για το άγνωστο έχουν μόνο αυτοί που δεν ήρθαν ποτέ σ επαφή μ αυτό. Κάθε φορα που ο γιος μου έπαιζε με ένα κοριτσάκι με Down επειδή όχι μόνο εγώ το επιδίωξα αλλά κι ο ίδιος ο γιος μου ευχαριστιόταν την παρέα της, ερχόντουσαν πολλοί καλοθελητές κι έλεγαν τις κακοήθεις γνώμες τους, ακόμα και ο ίδιος ο πατέρας μου. Το ίδιο συνέβαινε κι όταν ο γιος μου έπαιζε με παιδιά μεταναστών. Δεν καταλάβαινε γιατί πολλοί μεγάλοι αντιδρούν σ αυτό και τότε έπρεπε εγώ να του εξηγήσω οτί πολλοί άνθρωποι όπως κι ο παππούς δυστυχώς, φοβούνται όλους τους ανθρώπους που έρχονται από άλλες χώρες ή δεν γνωρίζουν. Εμείς που μάθαμε να σκεφτόμαστε θα τους λέμε μόνο οτί δεν τους επιτρέπουμε να μιλάνε έτσι για τους φίλους μας. Καλό θα είναι να δίνεται ελευθερία κι εμπιστοσύνη στα παιδιά να πέρνουν αποφάσεις μόνα τους, οι μεγάλοι να συζητούν όλα τα σημαντικά θέματα μαζί τους, να τ αφήνουμε να κάνουν λάθη απλα να είμαστε εκεί γι αυτά, αλλα και να τα φέρνουμε σ επαφή με τη γνώση και τον πολιτισμό όσο μπορούμε. Τα παιδιά δεν μαθαίνουν με την κατήχηση, αλλά με το να τους κάνουμε ανοιχτές ερωτήσεις και να τους δείχνουμε οτί ένας προβληματισμός έχει πολλές πλευρές για να αναλυθεί και τα νομίσματα δύο όψεις. Έτσι θα είναι τα παιδιά ευτυχισμένα και θα έχουν τη δυνατότητα να εξελιχτούν σε ελεύθερους σκεπτόμενους ανθρώπους. Επίσης καλό είναι να θυμόμαστε οτι δεν μας ανήκουν!! Το ότι τους δώσαμε ζωή, δε σημαίνει οτί θα αποφασίζουμε εμείς για την ενήλικη ζωή τους. Ας δώσουμε όσα ερεθίσματα μπορούμε στα παιδιά μας, ας μη τα καταδυναστεύουμε κι ας θυμόμαστε πως κάθε δυστυχισμένος, ρατσιστής, φαλλοκράτης, φασίστας, ψεύτης, άνθρωπος που φοβάται να εκφράσει συναισθήματα κ.τ.λ, ήταν κάποτε ένα παιδί που δε του δώθηκε η ευκαιρία να αποκτήσει παιδεία.
