ξερω πως ειναι να εισαι σαυτη τη κατασταση. εισαι μια νεα γυναικα και βλεπεις ολους τους συμμαθητες σου να εχουν λεφτα απο γονεις, να βγαινουν εξω, να κυκλοφορουν, να αλλαζουν συνεχεια ρουχα, ταξιδακια-διακοπες, καποιοι να εχουν και μεταφορικο μεσο, αυτοκινητο-μηχανη, ενω εσυ να τη βγαζεις ισα ισα, να χρειαζεται να δουλευεις, να παιρνεις το λεωφορειο, να μη πας διακοπες, να μενεις με γονεις και να μην ζησεις αυτη την ελευθερια του να ζεις μονος σε σπιτι κανοντας οτι θελεις. τα εζησα κ γω οταν ημουν σε ηλικια λυκειου, ετος 2006, 07, 08..... (δε σπουδασα, μετα απτο στρατο, χωθηκα στις δουλειες του χωριου μου)..... ολοι της περιοχη μου, και ολοι οι γνωστοι μου, απτο χωριο μου και απτα γυρω χωρια, ειχαν χορηγεια απο γονεις, και βγαιναν, ενω εγω λογο οικογενειακων ατυχιων, σπιτι , λιωσιμο στο ps2, και με καποιες ταινιες σε cd απο το videoclub της πολης μου. λυση στο προβλημα σου δεν εχω. στην ελλαδα ειμαστε, οι μισθοι ειναι για επιβιωση μονο, οποτε τωρα τα λεω, απλα για να λεω... ουτε λογια παρηγοριας ειναι. απλα θυμηθηκα οτι καποτε ημουν κ γω ετσι...