Αγαπητή μου συνωνόματη,σωστά τα λες και θαυμαστά τα γράφεις... Όμως για σκέψου η ζωή να σου είχε επιφυλάξει στα 13 όχι ένα βιβλίο της Δημουλίδου αλλά κάποιο της Γιουρσενάρ, του Έκο, του Ταχτσή ή της Τριανταφύλλου...Είμαι βέβαιος ότι σήμερα θα ήταν κέρδος για σένα το να μη γνωρίζεις καν ποια είναι η Δημουλίδου και να έχεις διοχετεύσει το χειμαρρώδες γράψιμό σου σε κάποιο άλλο θέμα αντάξιο των δυνατοτήτων σου. Γιατί, εδώ που τα λέμε, ο λογοτεχνικός πήχυς που βάζει η Δημουλίδου βρίσκεται πολύ χαμηλά, στο ύψος του αστραγάλου ενός έφηβου με χαρίσματα... Το πρόβλημα δεν είναι να τον φτάσεις αλλά να μη σκοντάψεις επάνω του και πέσεις και χτυπήσεις...Να είσαι καλά, Φροσύνη!