Σχετικά με τη σχέση της παράστασης με την ομοφυλοφιλία, έχω να πώ ότι δεν μπόρεσα να τη δω. Από ό,τι έχω διαβάσει και ακούσει από άτομα που την είδαν τον Ιούνιο, Μάιο, πότε είχε ξαναπαιχτεί, παρουσιάζονται δύο παράλληλες ιστορίες, μιας ομάδας νέων όπου αναπτύσσεται η ομοφυλοφιλική σχέση και η ιστορία του Ιησού με τους Μαθητές. Τις δύο ιστορίες υποδύονται οι ίδιοι ηθοποιοί. Η προδοσία του ενός προς τον άλλο φίλο του παραλληλίζεται με την προδοσία του Ιούδα. Και η πρώτη και η δεύτερη έγιναν κυρίως από το φόβο της συντηρητικής κοινωνίας και της βίας στην πρώτη περίπτωση και των Ρωμαίων στη δεύτερη περίπτωση. Γιατί, μη γελιόμαστε. Τα τριάκοντα αργύρια μπορείς να τα αρνηθείς και να κάνεις και τον ήρωα, μπροστά στις λόγχες όμως, οι περισσότεροι λυγίζουν.Σε σχέση με την επισήμανση του Sagan για δήθεν έκλυση ηθών και έκπτωση αξιών, εκφυλισμό της κοινωνίας κλπ, έχω να αντιτάξω το εξής. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια δήθεν αποδοχή του δικαιώματος έστω στην ύπαρξη των ομοφυλοφίλων, σα μια μακρόθυμη και ελαστική ανοχή στην έκλυση. Στην πραγματικότητα τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων είναι κατίσχυση αξιών και όχι έκπτωση αξιών. Η βαθιά πίστη στην ατομική ελευθερία και το δικαίωμα στην αναζήτηση της ευτυχίας και την ολοκλήρωση της προσωπικότητας, διατηρώντας όμως την ισότητα στο νόμο και στις ευκαιρίες (όχι να σου λένε θα ζήσεις, αλλά με ορισμένα επαγγέλματα, ορισμένους χώρους, όπου μπορείς να εκφραστείς, ίσως να να σου περιορίσουν που θα μένεις), η αλληλεγγύη και η αξιοκρατία είναι οι αξίες που έχουν οδηγήσει στη μεγάλη εξέλιξη των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων σε όλον τον προηγμένο κόσμο. Ομοβρονίες για πολιτικούς γάμους και σύμφωνα συμβίωσης από την Ισπανία ως τη Γερμανία, τη Γαλλία, σε όλες σχεδόν της χώρες της παλιάς ΕΕ, δυνατότητα ανάδειξης σε θέσεις ευθύνης (υπουργοί και Πρωθυπουργοί, εδώ, στην ΕΕ) σημαίνουν ότι κάτι εμείς δεν κάνουμε σωστά. Πολλά φυσικά το δείχνουν αυτό, αλλά ας μείνω σε αυτό. Όταν βλέπεις ότι μπορεί να σταθεί ο ομοφυλόφιλος με ποιότητα ζωής και δημιουργικότητα μέσα στην κοινωνία και το αρνείσαι, αναγκαστικά εμφορείσαι από ταπεινά κίνητρα. Το μίσος, την εμπάθεια. Είναι σαν να ανακαλύπτεται κάτι καινούριο, μια θεραπεία πχ, και να λές γιατί να στη δώσω; Υπάρχει λόγος; Όσο αυτονόητο είναι αυτό, άλλο τόσο αδιανόητο είναι να τα βλέπουμε αυτά γύρω μας και να επιμένουμε να καταστρέφουμε τις ζωές κάποιων ανθρώπων. Και μάλιστα νέων. Να μη λένε κάποιοι ότι ενδιαφέρονται για τους νέους, γιατί ξέρουμε ότι συναινούν σε συνθήκες διαρκούς ηθικής εξόντωσης, για κάποιους νέους.
