Να τη γιορτάσουμε την ελευθερία. Να γιορτάσουμε επίσης την αγωνίστρια Μαρία Δαμανάκη (την επίτροπο στην ΕΕ που φώναζε κάποτε εξω η Ελλάδα από την ΕΟΚ και τώρα από τις Βρυξέλλες μας τραβάει τα αυτιά) και τον Κώστα Λαλιώτη (κάτι εκατομμύρια μας στοίχισε) οι οποίοι εξαργύρωσαν στο έπακρο τον δήθεν αγώνα τους. Το γεγονός του Πολυτεχνείου εγώ προσωπικά δεν το αμφισβητώ. Τις νουβέλλες του κερατά που γράφονται εδώ και 38 χρόνια που όλοι βρέθηκαν αντιστασιακοί δεν αντέχω να ακούω και εκνευρίζομαι. Μου θυμίζει τους κλασσικούς κλαψιάρηδες που όταν πεθάνει κάποιος διάσημος μιλάνε βουρκωμένοι λέγοντας ότι ήταν φίλοι του και του έκλεισαν τα μάτια.
