Παρ'όλα αυτά, δέν έχει δικαιώματα. Δέν είνα άνθρωπος, είναι απλά "πλάσμα" - έμβιο μέν αλλά κάθε στιγμή υποκείμενο στην απόλυτη εξουσία των δημιουργών του. Αυτοί καθορίζουν άν θα ζήσει ή θα πεθάνει και δικαίωμα απόλυτο στην προστασία της ύπαρξής του θα έχει μόνο μόλις απομακρυνθεί απο το σώμα που το φιλοξενεί για 9 μήνες.Ένα λεπτό πρίν, είναι πλάσμα. Δέν έχει σημασία άν πονάει, κλαίει σιωπηλά, γελάει, χασμουριέται. Ενα λεπτό μετά, άνθρωπος. Με ίσα δικαιώματα με τη μητέρα του. Μιά στιγμή πρίν, κρέας, κόκκαλα, τρίχες, δακτυλάκια, αίμα. Λίγο μετά, απόλυτη αξία, προστατευμένη απο σιδερένιους νόμους.Αραγε, τα δάκρυα του πόνου θα φαίνονταν στο υπερηχογράφημα ; Οι σιωπηλές κραυγές ; Ο τρόμος στο πρώσωπο, τα γουρλωμένα μάτια ; Το "γιατί" ακούγεται πουθενά στα μηχανήματα ;