Το έχω ξαναδεί σε πολλές ταινίες, διαφορετικό ζώο, διαφορετική εκδοχή: κάθε φορά όμως το ίδιο συναίσθημα. Συνωστισμένοι σε αγέλες, σκοτεινά, παράνομα υπόγεια, αυτοσχέδια ρίνγκ - Ιδρωμένοι τζογαδόροι, ζητωκραυγάζουν γύρω από την μονομαχία των αγριεμένων ζώων, κραδαίνοντας δολλάρια για να εμψυχώσουν τους μάχοντες.. Τα κοκόρια/σκυλιά/γουρούνια/άνθρωποι πλακώνονται, σφάζονται και αλληλοκαταστρέφονται, το αιμοδιψές κοινό χορταίνει θέαμα, κάποιοι πάνε σπίτι με τσέπη πιο γεμάτη..Δευτέρα πρωί, η Lifo ποστάρει δηλώσεις ενός για έναν άλλο, η μονομαχία στο βρωμερό ρινγκ της Βουλής ξεκίνησε για άλλη μια εβδομάδα και το κοινό ήδη ξεκίνησε προθέρμανση. Ακούω ψιθυριστά τις ατάκες "σιγά τον γαμίκουλα", "κοίτα ποιος μιλάει, ο χοντρός που τα'φαγε", "πες τα Πάγκαλε χρυσόστομε", "α ρε Παπαδημούλη, αρχηγέ".Συνειδητοποιώ ότι γεμίζω άμεσα με λύπη και καταριέμαι αυτούς που πιστεύουν ακόμα ότι υπάρχει δημοκρατία στην Ελλάδα, ότι η αλλαγή βρίσκεται στην επόμενη γωνία, ότι το μελλόν φαντάζει κοντινό, φωτεινό, αισιόδοξο. Αυτοί άλλωστε είναι που με την ψήφο τους -κραδαίνοντας τα μάτσο από δολλάρια/ευρώ- βάλανε αυτά τα άτομα στο ρινγκ. Αυτοί με τις δημοκρατικές τους διαδικασίες ψήφισαν Πάγκαλο επί σειρά ετών, αυτοί ψηφίσανε έναν ακόμα μάγκα, έναν ακριβοθώρητο Τατσόπουλο να συνεχίσει να πηδάει και την υπόλοιπη Ελλάδα που του ξέφυγε..