@ ΈνστασηΣυγκινητικά τα γράφεις, αλλά η κυρία Cooper είχε περάσει τα 100 όταν οι υπολογιστές και το διαδίκτυο μπήκαν στη ζωή μας. Όχι στη δική της πια, υποθέτω, ακόμα και που ζούσε... Το λέω για να μη ζηλεύεις "...τα αυθεντικά συναισθήματα της έκπληξης, του τρόμου, της συγκίνησης και της χαράς..." μπρος στα θαύματα και τις τραγωδίες του 20ου αιώνα της... Είναι σαν να νιώθεις ότι ο 21ος δεν σου επιφυλάσσει τα δικά του. Ήδη μας τα παρέχει αφειδώς και χάρη σ' αυτά επικοιωνούμε μ' ένα τρόπο αδιανόητο ακόμα και για τους σοφούς της γενιάς της κ. Cooper και των δυο επόμενων γενεών!Αλίμονο σ' εκείνους που δεν θα προλάβουν να γνωρίσουν τα ΕΠΟΜΕΝΑ θαύματα κι όχι σε όσους δεν υπήρχαν ακόμα στη γέννηση των προηγούμενων...