Πριν την επανάσταση περιμέναμε τους Ρώσους (ορθόδοξοι γαρ). Μετά βοήθησαν οι Άγγλοι και γενικά οι φιλέλληνες. Αφού φάγαμε τον μοναδικό Έλληνα που προσπαθούσε να φτιάξει ένα σύγχρονο κράτος απ' τις στάχτες μιας οθωμανικής επαρχίας, μας έφεραν τους Βαυαρούς κι έπειτα τους Γλύξμπουργκ να μας σώσουν. Μέχρι το πόλεμο είχαμε τους Άγγλους μετά τους Αμερικάνους, έπειτα στη χούντα περιμέναμε τους Γάλλους, στο τέλος μπήκαμε στην Ε.Ε. κι είπαμε τέρμα - οι Γερμανοί μας έσωσαν. Τώρα, αφού είδαμε ότι ούτε κι αυτοί δεν μπορούν να μας κάνουν ανθρώπους (αν δεν θέλουμε εμείς) ελπίζουμε σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, χρυσό κλπ κλπ. Τι κατάρα για ένα τόπο να μην πιστεύει στις δυνάμεις του και στους ανθρώπους του...