Ο φόρος είναι μια κατάκτηση της δημοκρατίας, γιατί δημοκρατία υπάρχει μόνο εκεί όπου η ανισότητα είναι σχετική. Το αγγλοσαξονικό μοντέλο έχει κάποια πλεονεκτήματα σε σχέση με την πλήρη εξασφάλιση που υπόσχεται ο κομμουνισμός, είναι πιο δυναμικό, στο βαθμό όμως που πράγματι δίνει ευκαιρία στον άξιο να αναδειχτεί. Στη Δύση αυτό έχει αρχίσει να αντιστρέφεται από τη δεκαετία του '70. Η κρίση που βιώνουμε δεν είναι αποτέλεσμα της μεγάλης ισότητας, όπως υποστηρίζουν οι Ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ, αλλά της αυξανόμενης ανισότητας.Ειδικότερα στη Γαλλία, ο φόρος του 75% χαρακτηρίζεται, νομίζω, έκτακτος για δύο χρόνια και όχι μόνιμος. Τώρα στα δικά μας, εννοείται πως όταν πληρώνεις φόρο για παιδεία και τελικά στέλνεις το παιδί στο φροντιστήριο, δηλαδή όταν πληρώνεις την ίδια υπηρεσία δύο φορές, κάτι δεν πηγαίνει καλά.
