Δεν ξέρω τον σκιτσογράφο, γιατί σταμάτησα να διαβάζω το Ποντίκι από τότε που το άφησε ο Παπαϊωάννου και άλλαξε στυλ η εφημερίδα.Δεν ξερω αν ποτέ η συγκεκριμένη εφημερίδα και ο ίδιος καταδίκασαν τις χουλιγκανιές των τριών τελευταίων χρόνων ή τις δικαιολογούσαν γιατί τις θεωρούσαν δίκαιη αγανάκτηση του λαού. Αν κρίνω από το κείμενό του και τις τελεταίες παραγράφους, μάλλον δεν τις καταδίκαζε.Το θλιβερό συμπέρασμα που βγαίνει από όλη την περιγραφή είναι πως αν δεν ήταν ο σκιτσογράφος του Ποντικιού και ήταν μπάτσος, δεν θα ήταν και τόσο κακό που θα τον κάνανε τουλούμι στο ξύλο.Το πρόβλημα είναι στο λάθος που έγινε.Φώναζε το θύμα, φώναζαν και οι περαστικοί, αλλά οι λεβεντοαλήτες είχαν πάρει φόρα νομίζοντας ότι είναι μπάτσος και δεν μπορούσαν να σταματήσουν.Προφανώς, αν ήταν μπάτσος θα τον έδερναν και οι περαστικοί.