Τα λεγόμενα ελευθεριακά κινήματα του αριστερού χώρου έχουν αποτύχει πλήρως στο συλλογικό πεδίο των διεκδικήσεων και των αγώνων και περιορίζονται μόνο στο φοιτητικό κίνημα, στο λαθρομεταναστευτικό και στο οικολογικό, με δράσεις όπως οι καταλήψεις ή μέσα από ΜΚΟ και την τρομοκρατία.Όταν όμως ο μέσος άνθρωπος (ειδικά ο νέος) δεν έχει δουλειά και δεν μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς, ψάχνει γι' άλλα πραγματα όσον αφορά τα εργασιακά του δικαιώματα. Οι αντιεξουσιαστές και οι κάθε λογής αριστεριστές δεν υπάρχουν έξω από το σύστημα, υπάρχουν μόνο μέσα από αυτό και κατά βάθος αποτελούν βαλβίδα ασφαλείας, συμβάλλουν στην αναζωογόνηση και τη διαιώνιση του, στους κόλπους τους είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι συγκεντρώνουν τσιράκια, λακέδες, ΚΥΠατζήδες, ασφαλίτες, χουλιγκάνους, ναρκομανείς, αφελείς, "αγανακτισμένους πολίτες". Είναι παρακρατικός μηχανισμός που κατά βάθος εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της ελεύθερης αγοράς.