Όχι καθόλου μιλάω καθαρά για αγάπη σε όλες της τις μορφές και συμφωνώ με το κείμενο ως προς την προσπάθεια, την εξάσκηση, το βίωμα ότι ναι δεν είναι δυστυχώς όλοι ικανοί να αγαπήσουν, ή μάλλον λάθος όλοι είναι ικανοί να αγαπήσουν αλλά κάπου χάνονται στην πορεία λόγω βιωμάτων δεν μπορούμε να καταδικάζουμε έτσι τους ανθρώπους, αλλά όχι με το μαύρο και όχι ως προς το ότι δεν είναι κάτι όμορφο γιατί πραγματικά μπορεί να είναι χαοτική αλλά όταν συνοδεύεται από άλλα συναισθήματα και μπερδεύεται μέσα σ'αυτά τότε δεν μιλάμε για την καθαρή όμορφη και αγνή έννοια της αγάπης που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα συναισθήματα... που προσφέρεις ανιδιοτελώς που δεν υπάρχει εγωισμός χωρίς όμως να καταπατάς την αξιοπρέπειά σου που αγαπάς και γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος είτε προσφέρεις αγάπη στον άνθρωπό σου στην οικογένειά σου στους φίλους σου σε συνανθρώπους που το έχουν ανάγκη βλέποντας την χαρά στα πρόσωπά τους όταν τους χαρίζεις ρούχα που δεν χρειάζεσαι πια ή παιχνίδια σε παιδάκια που θα στο ανταποδώσουν με μια αγκαλιά την οποία δεν τη ζητάς αλλά σε κάνει να νιώθεις τόσο πολύ όμορφα... η αγάπη που δεν χωράει χωράει μέσα σου και μπορείς να τη δίνεις απλόχερα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο και είναι εκείνη που σε μαθαίνει να αγαπάς σιγά σιγά τον εαυτό σου μέσα από την αγάπη που έχεις μέσα σου και μοιράζεις στους άλλους...