Ρε φίλε, θα με σκάσεις δηλαδή χρονιάρες μέρες. Δηλαδή ο πατέρας μου που είναι απ'την Ήπειρο, μιλάει εκτός των ελληνικών και αρβανίτικα, πάει να πει πως είναι Αρβανίτης; Η γιαγιά μου που είναι από Κέρκυρα και μιλάει μια διάλεκτο που μοιάζει πιο πολύ με τα Ιταλικά, παρά με τα Ελληνικά σημαίνει πως είναι Ιταλίδα;;; Θα δώσω ένα άλλο παράδειγμα. Κι'ο Κεμάλ Αττατούρκ στη Θεσσαλονίνη γεννήθηκε και μεγάλωσε (μέχρις ενός σημείου τουλάχιστον), Έλληνα τον λες; Όσο για τους Εβραίους, Έλληνες πολίτες ήταν και είναι, όπως είναι και οι Πομάκοι, άλλο αν εμείς σαν κράτος δε φροντίσαμε ποτέ να τους ενσωματώσουμε (να σου θυμίσω το φράχτη στη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη που τον κατέβασαν το 1996/1997)Άλλο παράδειγμα: Η Ιταλία πριν γίνει ενιαίο κράτος, αποτελούνταν από διαφορετικές γλωσσικές και εθνοτικές οντότητες που δεν μπορούσαν καν να συνεννοηθούν μεταξύ τους γιατί μιλούσαν εντελώς διαφορετικές γλώσσες. Όμως μόλις η τηλεόραση εδραιώθηκε σαν μέσο επικοινωνίας οι διαφορετικές αυτές γλωσσικές οντότητες βρήκαν έναν κώδικα επικοινωνίας και μ'αυτόν συνεχίζουν να επικοινωνούν ως σήμερα, την standard Ιταλική. Οι περισσότεροι μιλάνε ακόμα τις διαλέκτους των περιοχών τους, (σαρδηνιακά, καλαβρέζικα, ναπολετάνικα κλπ) τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με την ιταλική (τα σαρδηνιακά έχουν βάση τα Καταλανικά). Το γεγονός αυτό δηλαδή αναιρεί την εθνική τους υπόσταση, δηλαδή την Ιταλική;Μιλάμε για αιώνες πριν, που καλά-καλά τα σύνορα των κρατών δεν είχαν σχηματιστεί, φυσικά ο κόσμος κυρίως λόγω έλλειψης μέσων επικοινωνίας και τεχνολογικής κατάρτισης, μιλούσε τις "τοπιολαλιές" - εδώ το 1925 παιζόταν ακόμα η κρατική μας υπόσταση, τα ελληνικά σύνορα δεν ήταν ακόμα πλήρως καθορισμένα, πλάκα κάνεις; Δεν είναι θέμα "πολιτικών επιλογών που είχαν προωθηθεί και ανετράπησαν στη συνέχεια", είναι θέμα κοινωνικών ζυμώσεων. In other words, things change - roll with them.
