Kλαίω απο μέσα παιδάκι μου...Δε σου έδωσα ποτέ χρήματα, ίσως ήμουν απο αυτές που όταν ερχόσουν να μου καθαρίσεις τα τζάμια σε κοιτούσα αυστηρά και σου έλεγα "όχι". Και πίστεψε με κάθε φορα ένιωθα λίγη και ανήμπορη που εσύ ενα παιδί αναγκάζεσαι να ζείς έτσι κι εγώ απλά σε προσπερνάω. Σε σκεφτόμουν μέχρι να φτάσω στο επόμενο φανάρι. Μετά σε ξεχνούσα. Τώρα όμως δεν μπορώ να σε βγάλω απο το μυαλό μου. Συγνώμη που δεν μπόρεσα να σε βοηθήσω. Συγνώμη που δε προσπάθησα καν.