Υπόθεση εργασίας: είμαι 50 χρονών..πέρασα με πανελλήνιες στο πολυτεχνείο στα 17 όπου και παρακολούθησα το 1ο έτος (ας πούμε με σχετική επιτυχία).. από τότε μέχρι σήμερα βγάζω τα προς το ζειν μέσω μιας καλλιτεχνικής δραστηριότητας (ας πούμε ζωγραφική) και τώρα στα 50 είμαι σχετικά οικονομικά άνετος και με πολύ ελεύθερο χρόνο..Μπορεί να μου πει κάποιος γιατί να μη μπορώ να παρακολουθήσω τη 1η ώρα του 2ου έτους της σχολής μου, έστω και μετά από τόσα χρόνια? Δικαίωμα που μόνος μου απέκτησα με την επιτυχία μου στις πανελλήνιες.. Γιατί να μη μπορώ να διευρύνω τους ορίζοντές μου δηλαδή?Δέχομαι εκ των προτέρων το κόστος ¨αποθήκευσης¨ του ονόματός μου στο σκληρό δίσκο της γραμματείας (θα περάσω ν’ αφήσω ένα 5ευρω και θα με βάλουν και στους ευεργέτες γιατί άφησα πολύ περισσότερα απ’ ότι έπρεπε)..τόσο χαμηλό είναι αυτό το κόστος..Η παραπάνω υπόθεση εργασίας, η οποία όσο τραβηγμένη απ΄τα μαλλιά κι αν είναι, δεν είναι και τόσο απίθανη, δείχνει τη προχειρότητα που είναι φτιαγμένος ο νόμος γιατί στερεί από το κοινωνικό σύνολο έναν ακόμα σφαιρικά μορφωμένο άνθρωπο..απλά..Προσωπική μου άποψη είναι πως αυτός ο νόμος έγινε για να δώσει κίνητρο (τιμωρία=κίνητρο ??) στους ¨κανακάρηδες¨ (ο νόμος τους θέλει έτσι), να τελειώσουν τη σχολή στα χρόνια που πρέπει, για να ανέβουν τα ελληνικά πανεπιστήμια στη παγκόσμια κατάταξη (αρκετά ψηλά σ’ αυτή τη κατάταξη είναι και το Γέηλ απ’ το οποίο πήρε πτυχίο ο George Bush junior, αλλά ας μην επεκταθώ περισσότερο :) )..Οι αιώνιοι φοιτητές δεν στοιχίζουν σε κανέναν τίποτα, κι αν κάποτε πάρουν την απόφαση να ξαναγυρίσουν, μόνο για καλό μπορεί να είναι..σημειωτέον ότι μετά από τόσα χρόνια θα παρακολουθούν και το ανανεωμένο πρόγραμμα σπουδών..Το πρόγραμμα σπουδών είναι η βασική παράμετρος για να βγαίνουν από τα πανεπιστήμια οι πτυχιούχοι, άνθρωποι επιστήμονες δάσκαλοι και διδάσκαλοι όλων των ειδών..